Liedtboeck ghenaemt de ledige uren van Jacobus de Ruyter, clerck van de weeserije der stede ende casselrije van Veurne
(1722)–Jacobus de Ruyter–
Auteursrechtvrij
[pagina 121]
| |
Stem: O menschen, die wenschen.Wat plaghen,
Verdraghen,
Moet ick in mijn hert,
Voor mijn sonden,
't alle Stonden,
Seer ghepijnight wert,
Voor 't palleeren,
Domineeren,
Van mijn Lichaem snoodt,
Moet ick strijden,
En veel lijden
Eylaes naer mijn doodt.
Mijn sinnen,
Tot minnen,
Die steld' ick altijdt,
Naer Godts woorden,
Niet en hoorde,
'k En dee gheen profijt,
Ydelheden,
Quaede zeden,
Met mijn schoon lichaem,
Daer veel wormen,
't Nu bestormen,
't Js hun aenghenaem.
Mijn krollen,
Die rollen,
Het hayr van mijn hooft,
Vol onwaerde,
Heeft de aerde,
Nu al af-gheslooft,
Mijn koleuren,
En faveueren,
Schoon helderen glans,
Js vertrocken,
Die te locken,
Plachten de Jonghmans.
'k Beweenen,
Mijn beenen,
Die dansten als sot,
Jn balletten,
En blancketten
Ligghen nu verrot,
't Placht te blincken,
Dat nu stincken
Moet voor Godts aenschijn,
'k Moet nu lijden,
Voor altijden,
Schroomelijcke pijn.
Witt' handen,
En tanden,
Lipkens als korael,
| |
[pagina 122]
| |
Borstjens mede,
Schoon besneden,
En een lieve tael,
Die de wormen,
Nu bestormen,
't Js vergaen als mist,
Wilt s'aenschouwen
Mans en Vrouwen,
Opent mijn doodt-kist.
Mijn leden,
besneden,
Schoonder als een Beeldt,
Zijn met eenen,
Rotte beenen,
Nu ter neer gheveldt,
Al mijn singhen,
Danssen springhen,
Js nu al ghedaen,
Wilt niet spotten,
Die moet rotten,
En in slijck vergaen.
Mijn Huysen,
En kluysen,
Zijn een vuylen hoeck,
Schoon kleeren,
Jck palleeren
My met eenen doeck,
Al mijn reucken
Jn de keucken,
Zijn nu vuylen stanck,
Mijn renten
Zijn tormenten,
Voor mijn leven lanck.
Mijn sterven,
Doet derven,
Godts minsaem aenschijn,
Altijdt woelen
En ghevoelen,
Grouwelijcke pijn,
Altijdt lijden,
Noyt verblijden,
Voor mijn ijdelheyt,
Lieve menschen,
Wilt doch wenschen,
Naer uw' Saligheyt.
Met listen,
'k Verquiste,
Soo menighen tijdt,
Met palleeren
Domineeren,
'k Leefde seer verblijdt,
Gheen goe wercken,
'k Gonck te Kercken
Om te zijn ghesien,
| |
[pagina 123]
| |
Om te toonen,
Mijn Persoone,
Aen de Edel-lien.
O werelt,
Bepeirelt,
Had ick noyt ghelooft,
Al uw' perten
Vals van herten,
'k Waere niet berooft,
Van Godts wesen,
En ghewesen,
Voor mijn ydelheyt,
'k Moet nu sterven,
En bederven,
Jn der Eeuwigheyt.
Ghy maghen,
Hoort klaeghen,
Mijn ziel in den noot,
Sy moet sterven,
Duysent werven
De eeuwighe doodt,
Wilt Godt loven,
Van hier boven
Die in 't leven zijt,
Schudden beven,
Want het leven,
Duert hier korten tijdt.
Wilt leeren,
U keeren,
Van het s'wereldts goedt,
Ghelt en schijven,
't Moet hier al blijven
Als ghy sterven moet,
Leeft in vreede,
Deelt oock mede,
d'Arme Lien ghelijck,
Naer 't verdrieten,
Sult ghenieten,
Het schoon Hemel-rijck.
Jonghe Dochters wilt hier wel op letten,
Dat ghy verquist den tijdt met op te setten,
Uw' hooft dat rotten moet in d'aert,
En daer door uw' Ziel beswaert.
Den tijdt die ghy onnut verslijdt,
Sal dienen tot uw' Ziels verwijdt,
|
|