Liedtboeck ghenaemt de ledige uren van Jacobus de Ruyter, clerck van de weeserije der stede ende casselrije van Veurne

Droevigh beklagh-liedeken van eenen godt vruchtigen Landsman, die hem beklaeght hoe dat hy in sijn oude dagen is gheplaeght door de quaede fortuyne.

Stemme: Hoe ligh ick hier in dees ellende.

Wereldt ghy doet my droevigh klaghen,
Als ick sien hoe Fortuyn haer went,
Eylace in mijn oude daghen,
Ben ick kommen in swaer ellendt,
Vreught en droefheyt van g'heel mijn leven
Sal u worden hier recht beschreven.

'k Was Wevenaer ontrent dry jaeren,
Jck ben hier ghetrouwt in volle vreught,
Veel Kinders quam ick te vergaeren,
Die voed' ick op in eer en deught
Jck ded' hun wijsen ende leeren,
Sorghvuldigh in de vrees des Heeren.

Mijn Huys-vrouw is doen overleden,
Naer het verloop van twintigh jaer,
Waer door ick quam in veel droefheden,
Met mijn Kinderen allegaer,
Soo datter in vijf jaer naer desen,
Meer swaerigheyt quam op gheresen.

Jck hadde een seer schoon menagie,
Veel schoone vruchten op het Landt,
't Welck ick regeerde met couragie,
Peerden en Koeyen navenant,
Godt gaf my sijnen milden zeghen,
De Fortuyn is my nu g'heel teghen.

Fortuyne mocht ick u eens vraghen,
Waerom ghy my den rugghe keert,

[p. 113]

 

Daer ghy my in mijn oude daghen,

 

Mijn goedt beneemt en affronteert,

 

En my vol droefheyt jaeght verlooren,

 

Ongheluckigh ben ick gheboren.

 

 

 

Met droefheyt gaen ick 't Boeren staecken

 

Men gaet verkoopen al mijn goedt,

 

Wat sal ick doen om te gheraecken,

 

Met traenen ick 't beschreyen moet,

 

Adieu mijn Vrienden ick moet scheyden,

 

En gaen daer Godt my sal gheleyden,

 

 

 

Adieu Pastoor en Prochiaenen,

 

Adieu mijn Kinderen te gaer,

 

Jck moet nu scheyden met veel traenen,

 

Volght altijdt goedt exempel naer,

 

Bidt Jesus, en wilt hier wel leven,

 

Godt sal u sijnen zeghen gheven.