Liedtboeck ghenaemt de ledige uren van Jacobus de Ruyter, clerck van de weeserije der stede ende casselrije van Veurne
(1722)–Jacobus de Ruyter–
Auteursrechtvrij
[pagina 97]
| |
Op de wijse: Van de Folie d'Espaigne.Als Phebus met sijn gulden mondt quam cieren
De wereldt en den Zodiac g'heel rondt,
Als ick hem sagh met sijne peerden swieren,
Soo wierd' ick door dien blinden Godt ghesondt
Jck gongh my met vreught vermeyden,
En rusten aen een groen heyde,
By Neptunes ghebiet,
Daer quam ick uyt 't verdriet,
Met verheughden,
'k Verheughde,
'k Gongh rusten,
Met lusten
En 'k songh daer een nieuw Liedt.
Naer dien soo viel ick in het soete droomen,
Jck lagh verslonden daer in volle vreught,
My doght ick sagh een Lauwer-krans met boomen
Ghebladert staen, alles was in sijn jeught,
Met veel vruchten schoon gheladen,
Om mijn herte te versaeden,
Al om den bergh Parnas,
Die mijnen gheest ghenas
Wijsheden,
Goed zeden,
De Maghden,
Behaegden,
My, daer ick vrolijck was.
My docht 'k sagh Caliope vreught bedrijven
Clio Euterpe maecken eenen dans,
Dat ded' my veel fantasien verdrijven,
Melphomene vlocht eenen Lauwer-krans,
Eurato die hoord' ick spelen,
Men sonck daer met luyder kelen,
En Polifimnia,
Die quam met Talia,
Met Cransen,
Al dansen,
Al singhen,
En springhen,
Viva Retorica.
Jupiter met Apollo dit aenhoorden,
[s'] Hebben Juno ghebeden tot den sanck,
Waer door sy Pallas de Godin bekoorden,
Die al dit spel aenhoorde met gheklanck,
Gonck de Maeghdekens vereeren,
Om wijsheydt en deught te leeren,
De Goden quaemen dra,
Sochten Poetica,
| |
[pagina 98]
| |
Met zinnen,
Beminnen,
Vermaecken,
En spraecke[n]
Niet als Retorica.
Doen was al dees genucht en vreught ten ende,
Van Goden en Sangh Goddinnen t' saem,
Jck was verwondert als 't al wegh belenden
Want 't was my uyt'er herten aenghenaem,
't Was een Hemel vol van vreughden,
Die mijn hert en gheest verheughden,
Mijn droom vergonck hier na,
Door 't licht van Aur[ora]
Ghenuchten,
Doen vluchten,
Verdwijnen,
Ons pijn[en]
Viva Retorica.
|
|