Liedtboeck ghenaemt de ledige uren van Jacobus de Ruyter, clerck van de weeserije der stede ende casselrije van Veurne

Nieuw Liedeken van een goede eenvoudighe Vrouwe aen haer overleden Man.

Op de wijse: Met een pluymken op sijn Mutsken.

Weduw' Vrouwkens altemaele,
Stelt u droefheyt aen een kant,
Jck sal u wat gaen verhaele,
Gheschiet in ons Vlaenderlant,
Van een Weduwe vrouw eylas,
Die haer man ghestorven was,
Seven weken en dry daghen,
Hoort eens hoe aldaer quam vraghen,

[p. 94]

 

Een schoen-maecker naer logijs,

 

Die quam reysen van Parijs.

 

 

 

Dese Vrouw uyt charitaete,

 

Was den armen goedertier,

 

Sy sey vriendt komt vander straete,

 

Sit in huys wat by het vier,

 

Hy sprack haer met goe woorden toe,

 

Vrouwe lief ick ben soo moe,

 

Sy vraeghd' hem met goede reden

 

Vriendt van waer komt ghy ghetreden,

 

Van Paradijs sprack desen knecht,

 

Daer het alles gaet seer slecht.

 

 

 

Komt ghy van 't Paradijs ghetreden,

 

Vriendt ghy zijt my willekom,

 

Mijn Man is oock overleden,

 

Maer hy en komt niet eens weerom,

 

En den Pastoor maeckt my wijs,

 

Dat hy is in 't Paradijs

 

Zijt ghy nu van daer ghekomen,

 

Hebt ghy hem toch niet vernomen,

 

Het was eenen rossen man,

 

Die wel kloeffen maecken kan.

 

 

 

Jae ick ken hem wel ter deghen,

 

Sprack dien fijn gheslepen knecht,

 

Hy heeft op mijn logijs gheleghen,

 

Och het gaet met hem soo slecht,

 

Hy is wel in het Hemels perck,

 

Maer hy loopt daer sonder werck,

 

Want dit zijn de meeste plaghen,

 

Niemant magh daer kloeffen draghen,

 

Dus soo loopt hy sonder schoen,

 

En sonder kleers om aen te doen.

 

 

 

Lieven Heer mijn leden beven,

 

Sprack de Vrouw gheheel belaen,

 

Hy kost hier soo weeldigh leven,

 

Moest hy daerom van my gaen,

 

't Js waer hy was gheheel naeckt ghestelt,

[p. 95]

 

Sonder kleers, of sonder ghelt,

 

Ey swijght togh van hem te spreken,

 

Spreckt den knecht mijn hert moeten breken,

 

Want hy ghelijck een doodt.

 

Door de arremoede groot.

 

 

 

Vriendt keert ghy haest wederomme,

 

'k Sal terstont maecken ghereet,

 

Twintigh guldens ghelt in somme,

 

En daer by zijn beste kleedt,

 

'k Sal het steken in een sack,

 

Ghy kont draghen met ghemack,

 

'k Sal 't doen, sprack hy sonder faelen,

 

Maer dat moet ghy my betaelen,

 

Sy seyd', k'en weygher u gheen ghelt

 

Siet dat ghy 't maer wel bestelt.

 

 

 

Sy maeckten de accordatie,

 

Dat sy gaf een Pattacon,

 

Doen sprack dese Vrouw eylacie,

 

Dat s' noch ghelt dat mijn Man won,

 

s' Heeft het pack hem op gheleyt,

 

En hy heeft adieu gheseyt,

 

Doen gonck sy by haer ghebueren,

 

Vertellen haer avontueren,

 

Wat sy van haeren schadt,

 

Aen haer Man ghesonden hadt.

 

 

 

Wel wien drommel sou dit eerde,

 

Sprack een Man ghy zijt al quijt,

 

't En zy dat daer een te peerde,

 

Met'er haest seer acht'er rijdt,

 

Hy spronck op zijn peert aldaer,

 

En hy reedt hem haest achter naer,

 

Maer den Knecht keeck dickmaels omme

 

En doen hy dat peerdt sagh komen,

 

Stack het pack daer in een gracht,

 

En hy wenscht' hem goeden dagh.

 

 

 

Vriendt hebt ghy niet een vernomen,

 

Met een groote sack ghelaen,

[p. 96]

 

Jae sprack hy 'k heb hem sien komen,

 

Maer hy is in 't bosch ghegaen,

 

Hy seyd' houdt mijn peerdt dogh wat,

 

't Sal hem loopen achter 't gat,

 

Dit was 't dat den knecht begheerde,

 

Hy spronck haestelijck te peerde,

 

Met het pack soo red' hy voort,

 

Dat van hem noyt is ghehoort.

 

 

 

Doen hy 't bosch wel hadt door-keken,

 

Js hy wederom ghekeert,

 

Maer den Man stont sonder spreken,

 

Als hy hem vondt sonder peert

 

Dus bedocht hy 't sijnder baet,

 

Eenen slimmen goeden raet,

 

Hy ginck aen de Vrouw verkonden,

 

Ach ick heb den bod' ghevonden,

 

Ba ghy hadt immers ghelijck,

 

Dat hy quam van 't Hemelrijck.

 

 

 

Ach hy scheyde schier van 't leven

 

Somtijdts viel hy op zijn knijen,

 

'k Heb hem noch mijn peert ghegheven

 

Om dat hy noch soude rijen,

 

Want hy was soo swaer ghelaen,

 

Dat hy niet en konde gaen.

 

Ach ghebuer ick sal 't u loonen,

 

Dat ghy u goedt hert ginckt thoonen,

 

'k Wil betaelen stracks u peert,

 

Seght maer wat was 't u wel weert.

 

 

 

Sy betaelt hem 't peert midts desen

 

En sy sprack gheheel verblijdt,

 

Nu en hoef ick niet te vreesen,

 

Want hy sal in korten tijdt,

 

Jn het Paradijs daer zijn,

 

Mijn Man helpen uyt de pijn,

 

Dus waren sy alle drye,

 

Seere vrolijck ende blije,

 

't Vrouwken was gherust ghestelt,

 

Elck lacht daer men dit vertelt.