Het aengenaem lysterken, kluchtigh en bevalligh singende veel nieuwe en noyt meer van te vooren ghedruckte liedekens
(1710-1733)–Jacobus de Ruyter–
Auteursrechtvrij(voys) Van Caecilia, of, Als vader Adam spitte.1.
DEn Arent eenen vogel, die niet versaet en wert,
Als met vleesch vande dieren, die weet oock eenen Hert
Tot sijne proy te vinden;
Al is den Hert soo groot,
Hy krijght hem door 't verslinden,
Van sijne oogen doot:
| |
[pagina 58]
| |
Hy komt met sand te laene
Sijn vleugels, en te slaene
Die in den hertens oogen ghevlogen op sijn hooft;
't Herte wordt van sijn oogen, en van sijn licht berooft.
2. Den duyvel is den Arent, een grijpevogel is,
Ga naar voetnoot‡ Den Hert is 's menschen herte: soo tuygt Schriftuer gewis.
Den duyvel weet te vinden
Oock desen loosen vont,
Van 't herte te verblinden,
En Ziele door de sond.
Soo krijght hy haer tot proye,
En in sijn helsche koye:
Hy slaet haer in de ooghen wat sandt van aerdtsche goet,
En komt haer soo verblinden, dat sy niet en bevoet?
3. En oock niet komt bemercken Godes rechtveerdigheydt,
De doodt, of oock de helle, die onverwacht subijt
Haer sullen eens aenkomen:
Als d' Arent soo den Hert,
Het licht hem heeft benomen,
Hy soo onstuymich wert,
Dat hy snel komt te loopen,
Of tegen boom of hoopen
Van steenen, ofte rotsen, en 't hooft in stucken stoot,
| |
[pagina 59]
| |
Of valt van hooge rotse in diepe dellijng doodt.
4. Den Arendt den verblinden Hert volgend over al,
Komt hem in 't lest verslinden in eenigh diepe dal.
Dit konnen soo te vinden
In 's mensche Ziele oock,
Die sigh oock laet verblinden
Soo van het helsche spoock.
O sinneloose menschen,
Die hier niet anders wenschen,
Als snoode vuyl wellusten, gy zijt oock soo verblindt,
Wordt wijs, eer 't wordt te laete, en dit eens wel versint.
|
|