Het aengenaem lysterken, kluchtigh en bevalligh singende veel nieuwe en noyt meer van te vooren ghedruckte liedekens
(1710-1733)–Jacobus de Ruyter–
AuteursrechtvrijOp de voys: Philis mijn tweede ziel.1.
DEn Beer heeft van natuur,
Dat hy haet alle suur,
Dat hy bemindt seer alle soetigheydt:
Daerom den honigh wort voor hem bereydt
Tot een lock-haes, dat hy bemint:
Daerom des menschen vernuft, dit versint,
Dat men in eenen hollen eycken boom,
Open gekloven honigh stelt ten toon.
| |
[pagina 49]
| |
2. En dat is soo gemaeckt,
Dat als den Beer dit raeckt,
Dat het toesluyt, als eene muyseval.
Den Vos den schalcksten van de dieren al,
Hadt soo een Beere val gesien,
En quam den Beer den honigh aen te bien;
Hy wist de stricken, en de lagen wel,
Maer aenden Beer seyd' hy nievers af el.
3. Als van den honigh soet,
En sey: Cosijn veel goedt
Heb ick gevonden voor u appetijt
Als voor een Koningh honing veel bereyt,
Dien is geleyt in een groot hout,
By dien bergh in 't Poolsche wester wout.
Den Beer die sey: 'k danck u Cosijn Reynaert,
En quispelde van blijdtschap sijnen staert.
4. Hy ginck dan heen terstont,
En bly den honigh vont,
En viel met 't backhuys ende pooten aen,
Den hollen boom die is strackx toe gegaen,
Het vel van 't hooft, en pooten me,
En oock den steert een deel bleef in die ste.
Het was geluck, dat hy sijn lijf kreegh uyt,
En dat 'er niet en bleef oock heel sijn huyt.
5. Den Vos die sagh van ver
Den wel-bedrogen Beer,
Al jancken komen met 't vel van sijn hooft,
Daer hem de Beere val had van berooft,
Sijn ooren oock die was hy quijt,
En oock sijn pooten vel bleef inden strijt,
Een brock oock van sijn steert was afgebrocht,
Soo dier heeft hy dien honigh dus gekocht.
| |
[pagina 50]
| |
6. Wel hoe Cosijn! de Beer,
Is 't nu soo waerm weer,
Sey Vostjen, dat geen muts op 't hooft en staet,
Met blooten hoofd', en sonder handtschoen gaet,
En woegh den steert oock veel te swaer,
Dat gy een goe stuck laet achter hier of daer,
Of g' hebt den honigh misschien soo betaelt,
Uyt Boere kist van u soo heen gehaelt.
7. Gy schelm, gy verraer,
Die my dit allegaer
Heb doen verliesen, sey den aermen Beer,
En nu lacht gy my uyt even seer:
Dat ick kost loopen als ick plaght,
Tusschen mijn tanden waert gy haest gebracht
En ick onstae niet met mijn ongeluck,
Gy spot, en lacht my noch uyt inden druck.
8. Des werelts aert dit is,
Oock duyvels aert dit is,
En menigh mensch is als dien Vos soo vals;
Bedrogen is oock menigh slechten hals,
Als desen Beer met honigh soet,
Om wat welluste, om wat werelts goet,
En als hy deerlijck bedrogen is,
Noch vanden duyvel uytgelacchen is.
|
|