Het aengenaem lysterken, kluchtigh en bevalligh singende veel nieuwe en noyt meer van te vooren ghedruckte liedekens
(1710-1733)–Jacobus de Ruyter–
Auteursrechtvrij(voys) Ick drinck den nieuwen most.1.
DEn Vos hadt eens wat broodt,
En heeft de Kraen genoot,
Maer het was meest om t' houden goeden brom
Met kraemers vleesch, sy sau zijn willekom:
| |
[pagina 47]
| |
Dus Vostjen sprack haer aen,
En sey: mijn nichte, mijn seer lieve Kraen,
Ick hebbe lecker broodt,
En alles goet voor uwen hongers noot,
Komt met my eten, en weest geseten,
Hier in dit jeughdigh groen,
Daer is het al te doen.
2. De Kraen die soght wel 't broodt,
Maer niet het Vostjen snoot,
En sey: Cosijn de Vos, ick ben te vreen
t' Eten met u een goede maeltijdt heen;
Maer ick ben niet gewoon
Te sitten elders op eenen boom:
Want 'k sien daer pluymen, die doen my ruymen,
My dunckt van u gepluymt,
En dat 't vet is geschuymt.
3. Maer lieve hoort my aen,
Sey 't Vostjen aen de Kraen:
Dees pluymen, die gy hier bevreest siet aen
Zijn hier gebleven van een goeden Haen,
Hy liet wat pluymen hier,
Als hy met my gemaeckt had goede chier,
Hier me wau loonen, en daer me toonen
De Feest aen hem gedaen,
En is soo wegh gegaen.
4. Neen sey de Kraen, Cosijn,
Gy zijt my al te fijn
'k Moght hier oock laeten van mijn pluymen veel:
Want g' hebter veel gebeten af de keel.
Men moet zijn fijn met fijn,
| |
[pagina 48]
| |
En soort met soort beter te gare zijn,
Niet licht geloven, die veel beloven,
En sien wie dat het is,
Die u noot tot sijn dis.
5. U broodt staet my wel aen,
Maer niet by u te staen,
Met Heeren kriecken eten is niet goet:
Want sy met steenen schieten, dus wel doet
Die met sijn soort verkeert,
En goe lien, daer wordt hy më vereert.
Om wat te brommen in prijckel kommen,
't Is dwaesheydt wel ter keur,
Adieu Vos, ick gaen deur.
|
|