Het aengenaem lysterken, kluchtigh en bevalligh singende veel nieuwe en noyt meer van te vooren ghedruckte liedekens
(1710-1733)–Jacobus de Ruyter–
Auteursrechtvrij(voys) Philis mijn tweede ziel.1.
DE Vliegh quam by een Mier,
En sey: gy slechte dier,
| |
[pagina 51]
| |
Gy aerm sloor, die als een esel muyl
Werckt heel den dagh, om wat graen in een kuyl,
Te garen, als de Boeren doen,
Soo slaeft gy oock, en gy zijt oock soo coen,
En stout, dat gy de Boeren steelt hun graen,
Waer voor sy hebben vele moyt gedaen.
2. Gy kruypt lanckx d' aerde slecht,
En ick, siet vliege met een snelligheydt
Al daer ick wil, oock sonder aerrebeyt,
Gy eet maer graen, en slechten kost,
En ick eet suycker, en drinck nieuwen most,
Ick eet oock vlees, en menigh lecker brock,
Oock soete druyven, en goe wijnen slock.
3. Gy woont in een spelonck,
En siet ick lustigh pronck
In schoone huysen, oock in 's Koninckx hof,
By Joffers, ende Edellien
Verkeer ick, somtijdts sult gy my oock sien
Kussen een soete, jongh, en edel maeght,
Die my op haere teere wangen draeght.
4. Dus bidt, gy slechte sloor,
Dat Godt Jupijn u hoor,
En u geef vleugels, oock een vliege maeckt.
Hier me de Vliegh heeft haer sermoen gestaeckt,
Dit hoord' al aen de wijse Mier,
En gaf haer antwoord wel op dees manier:
Gy Monsieur Vliegh, gy eelman van mijn gat,
Gy stoeft wel seer hoveerdigh, ende prat.
5. Yder heeft u in haet,
Yder een u versmaet,
| |
[pagina 52]
| |
En gy zijt niemants vriendt, als vanden stront,
Daer gy alleen gerust op sitten kont,
Aen yder zijt g' een vloeck, en spoock,
Gy quelt d' onnoosel peerden, koyen oock,
Gy suypt het bloedt van menigh peert en koe,
En die onnoosel beesten maeckt gy moe.
6. Gy zijt een lege pry,
Somers zijt gy wat bly,
Maer 's winters zijt gy meer oock als half doodt,
En lijdt dan honger, ende grooten noot,
Een yder oock, die slaet u doodt,
Als hy maer kan: want gy rooft seer snoot,
En maer bederft goe spijsen, ende dranck,
En aen goe spijsen brenght gy vuylen stanck.
7. Gy Vliegh, gy lieghter aen,
Dat ick maer roof het graen,
Ick neme maer, het geen verloren gaet,
En 't geen gevallen yvers is op straet:
Des somers werck ick neerstigh seer,
En 'swinters ben ick dan als eenen Heer;
Gy leef' op roof, en 's winters zijt g' als doot
En in gebreck, en aerremoede groot.
8. Leert dat hier jonge jeught,
Dat aerrebeyt verheught,
Als g' in den somer van u jonckheydt werckt,
Dat dit den winter van u oudtheydt sterckt:
Dus gaet gy luyaert tot de Mier,
En leert van haer neerstigh te wercken hier;
Maer eerst, en meest naer 't eeuwigh leven tracht,
En d' opgeblasen lege Vliegh veracht.
|
|