Flora of boogaerd der lieflijcke bloemen

Alsoo my mijne ghedachten in de memory brenghen een Liedeken, op de Voys: Schoon Ionck-vrou ick moet u klaghen, ’t Welck ick (nu jarich zijnde) de jeucht ende onse gheneuchlijck ende wijdt-vermaerde stadt ter eeren maeckte, hebbe ick niet kennen laten het selve hier noch te laten volghen.

[Den Somer-tijdt is nu voor handen]

DEn Somer-tijdt is nu voor handen,
Gheneuchelijck en schoon,
Velden, bosschen ende landen
Gheven nieuvven toon,
Groen is d’aerdrijck overschildert,
Vol bloemkens deur-maelt,
Met nieu struycxkens ’t bos vervvildert,
Elck om ’t cierlijckst praelt.

Vroech komt nu het sonnen-schijnsel

Vergulden het veldt,
Maeckt den vvinter tot verdvvinsel,
Die als moedich heldt
Ons kout-vruchtich nam ghevanghen,
By ’t vyer of in stoof,

[p. 18]

 

Nu gheeft Mayus vveer vry ganghen

 

In ’t nieu groene loof.

 

Elck dierken gaet hem vveer paren,

 

Een hy en een sy,

 

Die vogheltjens int vergaren,

 

Maken melody,

 

Door die boomkens hooch verheven

 

Met een soeten toon,

 

Sy al vlieghende door svveven,

 

Singhende seer schoon.

 

’T lieffelijcke laeuvve vvindtjen

 

Blaest die paetjens langhs,

 

En lockt Venus hof-ghesintjen

 

Met veel vreuchd ghesanghs,

 

Dochters, jonghmans paer by paren,

 

In ‘t groen grasich veldt,

 

Siet men over al vergaren,

 

Yeghlijck vreuchd vermelt.

 

Naer ons Helicon sijn schoone

 

Menich Minnaer leyt,

 

Klooster-bergh is men ghevvoone

 

Dat men hem nu heet,

 

Veel gaen om ’t lustich vvand’len

 

Na ’t playsierich pleyn,

 

Nelis vvardt met vreuchdich hand’len

 

Langhs den Rijn-stroom reyn,

 

’T vvijn-kruycxken vverd niet vergheten,

 

’T stuyt ende Bancquet,

 

Het mandeken met het eten

 

Brenghtmen daer oock met,

 

Men danst en springht sonder schromen

 

Aen een ronden rey,

 

In koel schaduvve van boomen,

 

Ter eeren den Mey.

 

Sittend’ speeltmen oock veel doontjens

 

Om te krijghen pant,

 

En om vvinnen veel soen-loontjens

 

Poocht elck aerdich quant,

 

Slingherende deur malkander

 

Den derden men jaeght,

 

In ’t sitten nu d’een dan d’ander

 

Vroemde raetsels vraeght,

 

Die nu sorght voor Nomus smalen,

 

Soo na by de Stadt,

 

Gaen met hare Nimphen dvvalen

 

Op een vreemder padt,

 

En met vvaghen ofte karen

 

Eerst naer ’s Heeren-bergh,

 

Dan door ’t groene bos heen varen,

 

Vry van ’t schimp ghetergh.

[p. 19]

 

Sou de jonckheyt niet verblijden

 

In den soeten tijdt,

 

D’oudtheyt self stelt sorgh-besijden

 

Ende maeckt jolijt,

 

Man en vrou tot liefd gheneghen

 

VVandelen ghepaers

 

Na die dorpkens naest gheleghen,

 

By vvijlen men vaert.

 

Na ’t veerschijnende hoogh Elten,

 

Met vrolijck bestaen,

 

Laten droeve sorghe smelten,

 

Varen vrolijck aen,

 

Den voer-man klackt met sijn svvepe

 

Dat den vveerdt vast hoort,

 

Om lustelijck op te scheppen,

 

Spijs en dranck brenght voort.

 

Die nu heeft beter vermaken

 

Somtijdts over Rijn,

 

’T rijcke boeren bier te smaken,

 

Of by vvijlen vvijn,

 

Gaet met schuytjens overseylen,

 

Broodt men niet vergeet

 

Om te brocken in de teylen

 

Dat men melck oock eet.

 

Soud ick die gheneucht verbreeden

 

Die men daer bevvijst,

 

Yeghlijck mach selfs buyten treeden

 

’t Landt hem selve prijst,

 

Princen vraeght yemant int kallen

 

Na dit lustich pleyn,

 

Noemt het Emm’rijck schoonst van allen,

 

Aen den Rijn-stroom reyn.