Werken. Deel III
(1934)–Jan van Ruusbroec– Auteursrecht onbekend* IV. De h. communie en de liefdevereeniging met God *Ende ghi sult oec ten heilighen sacramente gaen met innigher devociën, [ende]Ga naar voetnoot6) met groter begherten, ende met uwen susteren: niet also dicke als ghi wilt, maer na ordinancie ende na ghewoenheit der ordenen. | |
* A. De gewenschte geestelijke honger *Ende alse ghi ten [heilighen]Ga naar voetnoot7) sacramente gaet, ende vore ende na, ende alsoe dicke als ghi moecht, soe suldi u oefenen met gheestelycken honghere ende dorste tot-der eewigher spisen, alsoe dat alle u binnenste crachte ende alle uwe aderen ghieren ende gapen ghespyst ende ghesaedt te werdene. Want god gheeft honger inden crachten overmids gracie ende oefeninghe. Ende hi gheeft satheit inden wesene der zielen overmids die inwoeninghe syns selfs. Laet u dan seer hongheren ende dorsten naGa naar voetnoot8) gode, soe suldi satheit ghevoelen ende vinden in uGa naar voetnoot9) wesen. Want condiGa naar voetnoot10) met <ghierigher>Ga naar voetnoot11) ghelost cristume | |
[pagina 87]
| |
eten ende teeren in u, soe werdi van hem gheten ende verteert weder in hem. Want hi spreect selve: ‘Die eet myn vleesch[s]Ga naar voetnoot1) ende drinct myn bloet, hi woent in my ende ic in hem’Ga naar voetnoot2); ende dit es eewich leven. Ende voert-meer: ‘En siGa naar voetnoot3) dat ghi dese gheestelycke spise eedt ende drinct, ghi en hebt gheen leven in u’Ga naar voetnoot4) dat gode behaecht. Ende hier-omme soe seldi alsoe sere minnen, dat u die eewighe minne gods bevaGa naar voetnoot5); soe werdi één gheest ende ééne minne met gode. | |
* B. De actieve liefdeoefening in hart, ziel en geest *Ende inden sacramente soe seldi oefenen hertelycke liefde ende ghevoelycke lost; want ghi ontfaet cristus vleeschs ende syn bloet ende uwe natuere. Ende ghi selt oefenen in uwe redelycke ziele minne ende gherechticheit, want ghi ontfaet de levende ziele ons heren jhesu crist<i>Ga naar voetnoot6), met alre verdienten ende met alre gloriën. Ende ghi sult oefenen in uwer ghedachten, dat es in uwen gheesteGa naar voetnoot7), versmeltende minne, want ghi ontfaet cristume god ende mensche, die u verclaren ende transformeren mach in eenichit der godheit. Ende aldus suldi gode minnen uut al uwer herten, ende uut al uwer zielen, ende uut al uwer ghedachtenGa naar voetnoot8). Ende dit es dat eerste ende dat meeste ghebodt gods, beghin ende inde alder heilicheit. | |
* C. De mystieke liefdevereeniging van het schouwend leven *Maer wildi minne ende heilicheit oefenen ende besitten inden hoochsten grade, soe moeti uwen verstendeghe crachte ontbloten van allen beelden, ende overmids ghelove verheffen boven redene. Aldaer schynt die raye der ewigher zonnen. Ende die sal u verclaren ende | |
[pagina 88]
| |
leeren alle waerheit. Ende die waerheit sal u vriën, ende uwe bloete ghesichte stadighen in onghebeeltheit. Salich syn die oghen die dit sien, want desen siene volcht altoes de minnende cracht met bloeter minnen. Ende indenGa naar voetnoot1) volghene vloeyt altoes die riviere der graciën gods die dese ziele inleidt tot der levender fonteynen des heilichs gheests, daer de aderen ontspringhen eewigher soeticheit die de ziele droncken maken ende verheffen boven redene in een verdolen inde woestine eewigher salicheit. Ende dit es de substancie ende de wortele ghewarigher heilicheit.
| |
* D. De vierdubbele inwendige deugdoefening uit
Ute deser wortelen comt altoes innighe oefeninghe van doechden. Want minne en mach niet ledich syn. Ende inneghe oefeninghe heeft .iiij. wisen die ic u toenen sal. Die eerste wise verheft ons te gode, met innigher liefden, met eewigher minnen, met dancke ende met love ende met devoten ghebeeden, met begherlycken eyschene in vryen toeverlate, met ghebrekeneGa naar voetnoot3) van gheeste ende al ons wercs in dat aenschyn synder minnen ende synder eewigher goetheit. Ende dit is die eerste wise onser innigher oefeninghen, ende die opgaende hoocheit ons levens in gode. Die andere wise sendt ons neder in een oetmoedich versmaden ons-selfs, also dat ons niemen verheffen en moghe met prise: want al onse goede werke heeft god in ons gewracht; dat ons oec niemen bedrucken noch bedroeven en moghe met lachtere, want onse zonde en sal niemen oordelen dan god. Ende omme-dat wi sonderen syn ende ontbliven in allen doechden, soe selen wy ons oetmoedighen ende nederen onder gode ende onder onse prelate, ende onder diegheene die by ons syn ochte beneden ons syn.
| |
[pagina 89]
| |
Ende wy en selen ons niemene dorren ghelycken, maer ons selven versmaden ende onwerdich achten onder alle menschen. Ende wy selen ons latenGa naar voetnoot1) onder alle creatueren ende onder die duvele, dat si ons gheeselen ende quellen alsoe verre alst god ghestaden wilt, op-dat die zonde in ons ghewroken werde, ende god die eere hebbe ende wy die confusie. Dit es die ander wise, inden nederghanghe ons-selfs levens, daer wy ons versmaden ende vernieuten in den gronde der oetmoedicheit. Die derde wise sendt ons ute met [hertelycker]Ga naar voetnoot2) inniger oefeninghen in die breide der caritaten, dat es dat wy alle heilighen eeren, ende verbliden in haren verdienten ende in haren loveGa naar voetnoot3), ende dat wy haer hulpe ende haer ghebet begheren, op-dat wy werdich werden met hemGa naar voetnoot4) in verdienten ende in gods eewighen love. Wy selen ons met allen goeden menschen vereenighen overmids doechde ende underlinghe minne, op-dat <wi>Ga naar voetnoot5) al te-gader verwinnen mogen, ende victorie vechten ende seghe behouden in onsen inde. Wy selen oec vore ons-selven ende vore alle zondaren bidden, ende begeren dat god ons ontferme ende van zonden trecke ende vereenighe in dat ghetal der vercorene. Ende dit es die derde wise innichs levens, daer wy mede ute-gaen tot onsen naesten in breetheitGa naar voetnoot6) der minnen die hemel ende eerde vervult hevet met rycheiden van graciën ende van doechden. Die vierde wise innichs levens sedt onse redene tusschen
tyt ende eewicheit. Inden nedersiene toent si ons dese werelt alse eene elende daer wy in ghekerkert syn; inden opsiene dat rycke der hemelen daer wy toe gheroepen ende vercoren syn. Alsoe langhe alse onse redene houdt tusschen beide, soe werde wy bedroeft. Want wy sien boven ons die glorie gods ende alle dinc in vreden, ende daer en connen wy niet comen. Ende wy sien beneden ons onghestadicheit, sonde, <ende scade>Ga naar voetnoot7) ende scande, ende alle dinc in confusiën: ende daer moete wy duerenGa naar voetnoot8). Ende aldus wert ons de werelt een cruce ende een verdriet. Ende hier-omme
| |
[pagina 90]
| |
moete wy weenen claghen ende kermen, alsoe langhe als wy leven in dit alindeGa naar voetnoot1). Want wy spreken met den prophete: ‘Ach arme, onse inwoenen hier es <ons>Ga naar voetnoot2) verlingtGa naar voetnoot3). Wanneer selen wy comen, ende openbaren ons vore dat aenschyn ons heren.’Ga naar voetnoot4) Hier ontsprinct, ute der gaven gods, in de minnende herte die hoochste duechde die ic weet, ende dat es: <ghedoechsame>Ga naar voetnoot5) lancmoedicheit, die spreect aldus: ‘Heere dyn wille, niet myn wille [die]Ga naar voetnoot6) moet[e]Ga naar voetnoot7) gheschien; dyne eere ende dyn lof, niet myne gherief noch myne ghelost. Here, ic gheve my u, ende ic late my tot u, in tyt ende in eewicheit.’ Siet, dit <es>Ga naar voetnoot8) de lingde innigher oefeninghen die ghedoechsam alles dincs verbeidt. Hebdy dese .iiij. wisen, met den gronde der substanciën daer si in ghewortelt synGa naar voetnoot9), soe moechdi scouwen boven redene in bloete ledicheit, ende merken in redenen alle doechde na besceedenheitGa naar voetnoot10).
| |
* E. De gouden penning als symbool der synthese van
Ende dese oefeningheGa naar voetnoot11) es als een penninc van finen goude daermen ewich leven mede coept. Maer yeghewelc proeveGa naar voetnoot12) ende merkeGa naar voetnoot13) sinen penninc, ochte hi fyn <gulden>Ga naar voetnoot14) es, [ende]Ga naar voetnoot15) goet van ghewichte, ende wel ghemintGa naar voetnoot16) in beiden siden. Nu verstaet: alse wy gode minnen om hem-selven, ende omme en-gheene andere waeromme, soe es onse penninc van finen goude. Ende als wy alle andere dinc minnen oefenen ende orborren <in ordenen>Ga naar voetnoot17) te gode, alsoe dat gods minne verweghe alle dinc, soe es onse penninc goet ende swaer ghenoech van ghewichte. Ende alse wy cristume na-volghen ende onse cruce draghen, ende onse natuere drucken ende dooden in wederstane ende in penitenciën, ende ghehoorsam syn <onsen>Ga naar voetnoot18) oversten ende der wet ende
| |
[pagina 91]
| |
der gheboden ende onser redenen ende den levene ons heren jhesu crist<i>Ga naar voetnoot1), soe leeft cristus in ons ende wy in hem. Ende hier-mede es onse penninc ghechiert, gheformt ende wel ghemint inde cruysside. Ende altoes sele wyneGa naar voetnoot2) chieren noch meer met doechden, in navolghene den levene cristi. Die bloete side ons pennincs, dat es dat wesen onser zielen, daer god syn beelde in ghedruct hevet. Ende als wy overmids ghelove hope ende minne inkeeren, ende alsoe minnen ende besitten gode, soe ontfaen wy syn beelde overnatuerlyc indie blote side ons pennincs. Want met den beelde der heiligher dryvuldicheit, dat god selve es, soe es die blote side ons pennincs (dat es onse inghekeerde leven) gheformt ende gheciert, want daer leeft god in ons ende wy in hem. Ende alsoe es die bloete side ons pennincs gheciert met-der inwoeninghe gods, ende de cruysside met onsen duechden ende met den levene ende met der verdienten ons heren jhesu cristi. Ende dit es die guldene penninc die eewichs levens weerdich es, want hi es selve eewich leven. Ende hier-omme, yeghewelc si op sine hoede. Die sinen penninc ongherecht ende valsch brinct ten oordeele gods, hi wert verwyst ten <ewegen viere>Ga naar voetnoot3). Maer es uGa naar voetnoot4) penninc nu quaet van loeien, ende ongherecht ende valsch inder munten: bit ende roept-ane den heilighen gheest, dat hi u gheve puer gout, alsoe dat ghi tusschen hem ende u moecht smeden ende munten eenen penninc die alsoe fyn si dat hi gode behaghe. Hier-ave en willic nemmeer spreeken, maer ic wille leeren myne suster hoe si dienen sal in oetmoede ende in
reynicheiden, alsoe dat si gods dochter si ende die crone der maechden ontfa met hondertvuldighen lone.
|
|