Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit

Regelnummers proza verbergen

Hoe die goede menschen, in haren scouwene Gods minne voir hebben, ende hoe sy te Gode verhaven werden. C. XI.

16Sy hebben die minne Gods voir in haren insiene⁽⁵⁾, als 17een ghemeine goet uutvloyende in hemel en̄ in erde; en̄ sy 18ghevoelen die heylighe Drivoldicheit gheneycht tot hem en̄

(5) Sur. Et ipsam quidem Dei charitatem amantes homines in suo intuitu sive contemplatione sibi propositam habent.

[p. 261]

1in hem met volre ghenaden. En̄ hier omme sijn sy verciert 2met allen doechden, met heyligher oefeninghen ende met 3goeden ghewerken van buten ende van binnen. En̄ aldus sijn 4si verenicht met Gode overmits middel der gracien Gods en̄ 5hare heylighe leven. En̄ omme dat si hem Gode ghegeven 6hebben in doen en̄ in latene, en̄ in ghedoghene⁽¹⁾, daer omme 7hebben sy altoes vrede en̄ inwendighe vroude, troest en̄ smake 8die die werelt niet onfaen en mach, noch ghene geveinsde 9creature, noch geen mensce die hem selven meer soect en̄ 10meint dan die ere Gods. Ten anderen male⁽²⁾, die selve 11ynnighe verclaerde menschen in haren insiene, altoes alse si 12willen, soe hebben si die minne Gods voir alse intreckende 13ofte inmanende in enicheit⁽³⁾; want si sien en̄ ghevoelen dat 14die Vader metten Sone, overmits den heylighen Gheest, be- 15helst hebben hem selven en̄ alle uutvercoren, en̄ met ewi- 16gher minnen wederboecht sijn in enicheit haerre naturen. 17Dese enicheit is altoes intreckende ofte inmanende al dat ute 18haer gheboren is natuerlike ofte van ghenaden. En̄ hier 19omme sijn die verclaerde menschen met vrien moede ver- 20haven boven redenen in een bloet onghebeelt ghesichte. 21Aldaer leeft dat ewich inmanen der enicheit Gods, en̄ met 22onghebeelden bloten verstane doerliden si alle were en̄ alle 23oefeninghe, en̄ alle dinc tote in dat overste haers gheests. 24Aldaer wert hair blote verstaen doergaen met ewigher claer- 25heit, ghelikerwijs dat de locht doergaen wert met lichte der 26sonnen. En̄ die blote verhavene wille, hi wert overformt en̄ 27doergaen met grondeloser minnen, ghelikerwijs dat dat yser 28doergaen wert metten viere. Ende die blote verhavene ghe-

(1) Sur. Et quia Deo sese in agendo, omittendo, patiendo dediderunt.

(2) Secundò, zegt Surius.

(3) Sur. vel ad unitatem invitantem.

[p. 262]

1dachte ghevoelt haer ghevaen en̄ ghestadicht in ene gronde- 2lose onghebeeltheit. En̄ aldus is dat ghescapene beelde boven 3redene drievuldigher wijs geenicht sinen ewighen beelde, 4dat een oirsprone is sijns wesens ende sijns levens; en̄ die 5oirsprone wert behouden en̄ beseten, weselie en̄ ewich, mit 6eenvoldighen scouwene, in ene onghebeelde ledicheit: en̄ 7aldus es men verhaven, boven redene, drievuldich in 8enicheit, en̄ enich in drivoldicheit⁽¹⁾. Nochtan en wert die 9creature niet God; want die enicheit es overmits gracie en̄ 10wederboechde minne in God: en̄ hier omme ghevoelt die 11creature ondersceet en̄ anderheit tusschen haer en̄ Gode in 12haren ynnighen insiene; en̄ al is die eninghe sonder middel, 13die menichfuldighe werke die God weret in hemel en̄ in erde 14die sijn nochtan den gheeste verborghen. Want al gheeft 15hem God alsoe als hi is, met claren ondersceede, hi gheeft 16hem in dat wesen der sielen, daer der sielen crachten boven 17redene gheeenvoldicht sijn en̄ ghedoghen die overforminghen 18Gods eenvoldigher wijs⁽²⁾. Daer eest al vol en̄ overvloedich; 19want die gheest ghevoelt hem alse één waerheit, en̄ één 20rijcheit, en̄ één enicheit met Gode: nochtan es daer noch 21een weselic voirwaert neyghen, en̄ dat is een weselic onder- 22sceet tusschen dat wesen der sielen en̄ dat wesen Gods, en̄ 23dit is dat hoechste ondersceet datmen ghevoelen mach⁽³⁾.

(1) Sur. Ita ergo supra rationem tripliciter in unitatem, et simpliciter vel unicè in trinitatem, homines istiusmodi rapiuntur vel elevantur.

(2) Sur. ubi animae vires supra rationem in quandam rediguntur simplicitatem, Deique transformationem simpliciter patiuntur.

(3) Sur. at tamen essentialis quaedam inibi est in anteriora propensio, et ipsa est essentialis inter essentiam Dei et animae esseatiam distinctio: qua quidem nulla potest snblimior sentiri ac percipi.