Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit

Regelnummers proza verbergen

[p. 128]

Hoe die mensche gheciert moet sijn, sal hi die ynnichste oefeninghe ontfaen. C. LI.

1Nu merct met erenste hoe wi die ynnichste oefeninghe ons 2gheests, in ghescapenen lichte vervolghen, en̄ besitten mo- 3ghen. Die mensche die wel gheciert es met sedeliken doghe- 4den in uutwendighen levene, en̄ in edelheden op ghegaen 5es met ynnigher oefeninghen⁽¹⁾ en̄ in godliken vrede, besit 6enicheit sijns gheests, verlicht met overnatuerliker wijsheit, 7ute vloyende in milder caritaten in hemel ende in erde, en̄ 8opdraghende en̄ wedervloyende, met eren en̄ met weer- 9dicheden, inden selven gronde, en̄ in die hoghe enicheit 10Gods, daer al vloyen ute comt; want elke creature, na dat 11si meer en̄ meer ghegaeft es van Gode, daer na heeft si meer 12en̄ meer opdraghender minnen en̄ ynnichs toevoeghens in 13haren oerspronc, want God en̄ alle sine gaven eyscht ons 14in hem, en̄ overmits caritate en̄ doghede en̄ ghelijcheit wille 15wi in hem.

16Overmits dat minlike neyghen Gods, en̄ sijn ynnighe 17werken in enicheit ons gheests, en̄ overmids onse berrende 18minne en̄ ghehelen indruc al onser crachten in die selve 19enicheit daer God in woent, soe onsprinct die derde toe- 20comst Christi in ynnigher oefeninghen. En̄ dit es een 21inwendich rueren ofte gherinen Christi, in sire godliker 22claerheit, in dat ynnichste ons gheests. Die andere toecomst 23daer wi af ghesproken hebben, die ghelijctē wi ere fonteynen 24met drien rivieren. Maer dese toecomst willen wi gheliken 25der aderen inder fonteynen⁽²⁾. Want ghene riviere en is 26sonder fonteyne, noch fonteyne sonder levende adere: alsoe

(1) Sur. et per intimas exercitationes nobiliter ac excellenter sursùm conscendit.

(2) Sur. venae fontis comparare libet.

[p. 129]

1ghelikerwijs soe vloyt die gracie Gods in die hoechste 2crachte met rivieren, en̄ drijft ende onfunct den mensche 3in allen dogheden. En̄ si hout hare in enicheit ons gheests 4alse ene fonteyne, en̄ si valt inder selver enicheit daer si 5onsprinct, rechte alse ene levende wallende adere ute enen 6levenden gronde der rijcheit Gods, daer nemmermeer trouwe 7noch ghenade ghebreken en̄ mach. En̄ dit es dat gherinen 8dat ic meine. Ende dit gherinen doeghet en̄ lidet de crea- 9ture⁽¹⁾; want hier es eninghe der overster crachte in enicheit 10des gheests boven menichfuldicheit alre doghede. En̄ hier 11en werct nieman dan God allene van vrier goetheit, die ene 12sake is al onser doghede en̄ al onser salicheit. In enicheit 13des gheests, daer dese adere walt, es men boven werken en̄ 14boven redene, maer niet sonder redene. Want die verlichte 15redene, en̄ sonderlinghe die minnende cracht, ghevoelt dat 16gherinen; en̄ redene en can niet begripen noch verstaen 17wise noch maniere hoe ofte wie dit gherinen si⁽²⁾; want dit 18es een godlic were, en̄ oirsprone en̄ inval⁽³⁾ alre gracien en̄ 19alre gaven, en̄ dat leste middel tusschen Gode en̄ de crea- 20tuere⁽⁴⁾. En̄ boven dit gherinen, inden stillen wesene dies 21gheests, zwevet ene onbegripelike claerheit. En̄ dat is die 22hoghe Drivoldicheit, daer dit gherinen ute comt. Daer leeft 23en̄ regneert God inden gheeste, en̄ de gheest in Gode.

(1) Sur. Hunc autem attactum creatura patitur.

(2) Sur. sed ratio modum illius capere non potest, putà quomodo vel qualiter fiat. Men ziet dat onze schryver het duitsche adverbium wie gebruikt in den zin van hoe. Zie Kiliaen.

(3) Sur. illapsus, fons et origo.

(4) Sur. extremumque medium inter Deum et creaturam.