Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit

Regelnummers proza verbergen

Hoe Christus een ghemeine minnare was, ende es ende blijft sonder einde. C. XLVI.

6Op dat wi dese ghemeine wise besitten en̄ begheren boven 7alle wisen daer wi af ghesproken hebben, want si die hoechste 8is, soe willen wi Christum nemen tote enen exempelare, die 9herde ghemeine was, en̄ es, en̄ blijft inder ewicheit; want hi 10was ghemeyne ghesent in ertrike allen menschen te profite 11diere hem toekeeren willen⁽⁴⁾. Nochtan sprect hi selve dat 12hi niet en is ghesendt dan ten scapen die verdorven sijn 13vanden huse van Israhel⁽⁵⁾. Dat en sijn niet allene die Joden, 14mer alle die ghene die Gode ewelike bescouwen selen: die 15behoren ten huse van Israel en̄ niemen meer, want die Joden 16versmaden⁽⁶⁾ dat Evangelium, en̄ die heydene quamen in en̄ 17ontfinghent: en̄ aldus es al Israel behouden: dat sijn alle 18die ewighe uutvercoerne.

19Nu merket hoe Christus hem selven gaf ghemeine in ghe- 20rechter trouwen. Sijn ynnighe hoghe ghebet was uutvloyende 21te sinen Vader, ende ghemeyne alle den ghenen die behou- 22den willen sijn. Christus was ghemeine in minnen, in lerin-

(4) Sur. Enimverò communiter omnibus ad ipsum converti seseque accommodare volentibus, pro ipsorum salute et utilitate missus est in terras.

(5) Vglk. Matth. 15, 24.

(6) Versta versmaedden in imperfecto.

[p. 120]

1ghen, in berespene, in troestene met saechtmoedicheden, 2in ghevene met miltheden, in verghevene met onfermhertic- 3heden. Sijn siele en̄ sijn lijf, sijn leven en̄ sine doot, en̄ 4sijn dienst was en̄ es ghemeyne. Sine Saeramente en̄ sine 5gaven sijn ghemeine. Christus en onfine nie spise noch 6dranc, ofte enighe noetorft sijns lichamen, hi en meinder 7mede ghemenen orbore alder menschen die behouden 8selen sijn, tote ane den lesten dach. Christus en hadde 9niet propers noch eighens, maer al ghemeine, lijf en̄ siele, 10moeder en̄ discipule, mantel en̄ roe. Hy at, hi drane om 11onsen wille; hi leefde, hi starf om onsen wille. Sine pine en̄ 12sijn doghen, en̄ sijn ellende was hem proper en̄ eyghen; 13maer dat profijt en̄ die nutscap die daer af comen es, die es 14ghemeine. En̄ die glorie sijnre verdienten sal ewelike ghe- 15meyne sijn.