Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit
(1868)–Jan van Ruusbroec– Auteursrechtvrij
Regelnummers proza verbergen
| |
Hoe men die bekennen sal die ghehindert werden in ghemeinre minnen. C. XLV.20Eenrehande menscen vintmenGa naar voetnoot(3), die herde subtijl sijn 21van woerden, en̄ beheindich te bewisene hoghe dinghe; | |
[pagina 117]
| |
1nochtan en smaken si niet derre verclaerder wisen, noch 2derre ghemeinre minnen in mildicheiden. Op dat dese men- 3schen hem selven leeren kennen, ende oec van anderen 4menschen bekent werden, soe williese toenen met drien 5poenten. Inden iersten moghense hem selven bekennen. 6Inden anderen twee poenten machse elc mensche bekennen 7die verstendich es. 8Inden iersten poente: daer een verlicht mensce eenvol- 9dich es en̄ ghestedechtGa naar voetnoot(1) en̄ sonder ghemere overmits een 10godlie lichtGa naar voetnoot(2), daer sijn sy menichfuldich en̄ onghestedich 11en̄ vol studerens en̄ ghemeres, en̄ sy en smaken gheenre 12inwendigher enicheit noch onverbeelder ghesaetheit: en̄ 13hier in moghense hem selven bekennenGa naar voetnoot(3). 14Dat ander poent es, daer die verclaerde mensche heeft 15van Gode ene inghestorte wijsheit, daer hi die waerheit in 16bekent met onderscede sonder arbeit: daer heeft dese 17mensche subtile invalle, daer hi op ymagineert, en̄ dicht 18en̄ merct met behendichedenGa naar voetnoot(4); maer hi en is niet gront- 19rike noch milde in voertbringhene van leringhenGa naar voetnoot(5), en̄ sine 20leringhe es menichfuldich ende van vremden dinghen, en̄ 21subtijl; en̄ sy breytGa naar voetnoot(6), en̄ hindert en̄ ontcust ynnighe men- 22schenGa naar voetnoot(7), noch si en leyt noch si en wijst niet te enicheden; | |
[pagina 118]
| |
1maer si leert beheindich merken in menichfuldicheden. Dese 2liede sijn erighelee hare lere en̄ haren sin te bewarene, al 3ware een ander sin alsoe goet alse hareGa naar voetnoot(1). En̄ si sijn on- 4oefenechtich ende rockeloes in allen doghedenGa naar voetnoot(2). Si sijn 5gheestelike hoverdich in al haren wesene. Dit is dat ander 6poent. 7Dat derde poent es daer die verclaerde minnende mensche 8vloyt ghemeyne in caritaten in hemel en̄ in erde, alsoe ghi 9ghehoirt hebtGa naar voetnoot(3): daer es dese mensche sonderlinghe in allen 10dinghenGa naar voetnoot(4). Hem dunct dat hi die wyste en̄ die beste es. Hi 11wilt dat men van hem en̄ van sijnre leringhe vele houde. Al 12dat hi niet en leert noch en raedt, noch die sine wise niet en 13voeren en̄ aen hem niet en hoefdenGa naar voetnoot(5), hem dunct rechte dat 14si dolenGa naar voetnoot(6). Hi is wijt en̄ gherume inder noetorftGa naar voetnoot(7), en̄ cleyne 15ghebreke en weecht hy niet sere. Dese mensche en is noch 16gherecht, noch oetmoedich, noch milde, noch dienstachtich 17den armen, noch ynnich, noch erenstich, noch ghevoellijc 18godliker liefden; noch hi en weet van Gode noch van hem | |
[pagina 119]
| |
1selven in gherechter doechsamheitGa naar voetnoot(1). Dit is dat derde poent. 2Dit merct en̄ leert en̄ scuwet in u selven, en̄ in allen men- 3schen daer ghijt in bekint; en̄ in niemene en ordelt alselke 4dinghe, ghi en bevindet met den werken; want het soude u 5herte ontreinenGa naar voetnoot(2) te bekennene die godlike waerheitGa naar voetnoot(3). |
|