Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit
(1868)–Jan van Ruusbroec–
Auteursrechtvrij|
Regelnummers proza verbergen
| |
Noch van eener andere hindernisse. C. XXXI.5Alse de mensche aldus in onghesontheden en̄ in vercout- 6heden valt, soe laet hi bi wilen dat waterGa naar voetnoot(1), dat es ene ghe- 7neychtheit uutwendigher hebbinghen erdscher dinghenGa naar voetnoot(2). 8Soe dese mensche meer vercrighen, soe si meer begheren; 9want si laden dat water. De lichame, dat is de appetijt en̄ 10de ghelost, dat wert hem sere groet: en̄ de dorst en mindert 11niet; maer dat aenschijn der consciencien en̄ der bescheden- 12heit wert smal en̄ magher, want si maken hinder ende middel 13den invlote der gracien GodsGa naar voetnoot(3). Eest dat si dat water erdscher 14hebbinghen laden bider herten, dat is dat sire met ghebru- 15keliker liefde op rastenGa naar voetnoot(4), soe en moghense niet wandelen 16in werken van caritaten, want si sijn cranc; die inwendighe 17gheest en̄ die adem is hem te cort, dat is die gracie Gods en̄ 18ynnighe caritate ghebrect hem. En̄ hier omme en moghense 19des waters erdscher rycheit niet losenGa naar voetnoot(5); mer dat herte werter 20mede omvaen, en̄ dicwile ghesciet dat sire ewichs doots in 21versmachten. Maer die dat water erdscher dinghe verre 22beneden der herten laden, alsoe dat si des goets gheweldich | |
[pagina 96]
| |
1sijn dat sijs losen moghen daers noet esGa naar voetnoot(1): al quelense 2langhe in ongheoirdender gheneychtheit, si moghen doch 3wel ghenesen. |
|