Logo DBNL
Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit (1868)

Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit

(1868)–Jan van Ruusbroec–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Vander qualen ende ongheduricheden der liefden. C. XXIII.

14Dit ynnighe eyschen, en̄ dit noden, en̄ dat hare die crea- 15ture op recht en̄ biedet ghereet met al dat si gheleysten mach, 16en̄ nochtan die enicheit niet ghereyken noch vercrighen en 17can(5): dit maect ene gheestelike quale. Alse dat ynnichste 18des herten en̄ de oerspronc des levens es ghewont van min- 19nen, en̄ men dies niet vercrighen en mach datmen boven 20al begheert, en̄ men daer emmer bliven moet daer men niet 21sijn en wilt: ute desen tween soe comt die quale(6). Hier 22is Christus ghehoecht in dat hoechste des ghemoedes, en̄

1worpet sine godlike rayen in die begheerlike niedicheit en̄ in 2die ghelost des herten(1), en̄ die schijn berret en̄ droeghet 3en̄ verteert al die vochticheit, dat is cracht ende macht der 4naturen. Die ghelostighe opene herte, en̄ dat inscinen god- 5liker rayen, maken ene ghedurighe quale.

6Alse men dan Gods niet vercrighen en can, en̄ men 7sijns(2) niet onberen en wil noch en mach, ute desen tween 8onspringhet hore woet(3) en̄ ongheduericheit in selken men- 9sche van buten en̄ van binnen. Die wile dat die mensche sus 10woedich es, soe en mach hem ghene creature te goede wer- 11den in rasten noch in gheenre saken, in hemel noch in 12eerden(4). In desen woede werden, selke wile, ghegheven 13van binnen en̄ dore ghesproken hoghe, orberlike woerde, en̄ 14sonderlinghe leringhe, en̄ wijsheit. In ynnighen ore woede, 15is men bereet al dat te lidene datmen liden mach, op datmen 16vercrighen moghe datmen mint. Orewoet van minnen(5), dat 17es een inwendich ongheduer, dat noede der redene pleghen 18ofte volghen wilt, hen(6) si vercreghen datmen mint. Innich 19orewoet edt des menschen herte en̄ drinct sijn bloet. Hier is 20die ghevoelike hitte van minnen meest van al smenschen 21levene, en̄ smenschen lijflike nature wert heymelic ghe- 22quetset en̄ verteert sonder arbeit van buten, en̄ die vrucht 23der doghede ripet en̄ haest hare alre seerst boven alle die 24wisen die vore ghetoent sijn.

1In desen selven tide vanden jare, comt die lijflike sonne 2ghelopen in leone, dats inden Libaert, die hevet enen fellen 3aert, want hi is here van allen dieren. Alsoe ghelikerwijs, 4alse de mensche comt in dezen wesene, soe steet Christus, 5die clare sonne, inden libaert, want die rayen sire hitten sijn 6soe heet, dat inden woedighen mensche, sijn herte bloet 7verwalt(1). En̄ dese woedighe wise, alsi regneert, meestert 8si en̄ vercrachtet alle wisen, want si wilt sijn wiseloes, dat es 9sonder maniere. Bi wilen valt die woedighe mensche in een 10verlanghen en̄ in ene ongheduerighe begherte ontbonden te 11sine vanden kerkere sijns lichamen, op dat hi verenicht 12werde metten ghenen dien hi mint. Soe slaet hi sijn inwen- 13dighe oghen op, en̄ scouwet die hemelsche sale vol glorien 14en̄ vrouden, ende sijn lief(2) ghecroent daer binnen, uit- 15vloyende in sine heylighen in riker weelden, ende hi des 16derven moet. Hier comen bi wilen in selke menscen uut- 17wendighe tranen en̄ groet verlanghen(3). Soe siet hi neder, 18en̄ merket dit ellende daer hi in ghekerkert es, en̄ dies hi 19niet ontgaen en mach: soe vloyen tranen van droefheden 20en̄ van jammere. Dese natuerlike tranen saten en̄ coelen des 21menschen moet, ende si sijn orberlijk der lijfliker naturen 22om cracht en̄ macht te behoudene en̄ die woedighe wise 23over te liden. Al menichfoldich ghemerc ende oefeninghe 24met wisen, es orberlic den woedighen mensche om macht 25te behoudene en̄ langhe in dogheden te levene(4).


Vorige Volgende