Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit

Regelnummers proza verbergen

Van gheesteliker dronkenheiden. C. XIX.

4Ute deser weelden comt gheestelike dronkenheit. Gheeste- 5like dronkenheit es dat de mensche meer ghevoelijcs smaecs 6en̄ welheden onfaet, dan sijn herte ofte sijn ghelost⁽⁵⁾ beghe- 7ren ofte ghevaten mach. Gheestelike dronkenheit maect in 8den mensche menighe vremde maniere⁽⁶⁾. Selke mensche 9doetse singhen en̄ Gode loven van volheden der vrouden, en̄ 10selke doetse grote tranen wenen van welheden des herten. 11Selken maecse⁽⁷⁾ ongheduricheit in alle sine lede, soe dat hi 12moet lopen, springhen, trepudieren⁽⁸⁾. Selken noept dese dron- 13kenheit alsoe sere, dat hi moet met den handen priken⁽⁹⁾ en̄ 14plauderen. Sele roept met luder stemmen, en̄ toent die vol- 15heit die hi ghevoelt van binnen; selc moet zwighen en̄ smel- 16ten van weelden in allen sinnen⁽¹⁰⁾. Bi wilen dunct hem dat al 17die werelt dies ghevoelt, dies hi ghevoelt; selke wile dunct 18hem dat nieman dies en ghesmaect daer hi in gheraect es⁽¹¹⁾.

(5) appetitus, zegt Surius.

(6) Sur. gestus varios et insolitos in homine excitat.

(7) Versta maect se. De t is onderdrukt.

(8) Dat is, dansen, by Sur. tripudiare. M. heeft er jubilieren van gemaekt.

(9) Andere Hss. hebben preken, gelyk het woord ook voorkomt in de uitgave van 1624. Het beteekent waerschynlyk handgebaer maken, als een prediker. Surius laet het woord onvertaeld en geeft alleen het andere weêr door manibus plaudere, dat is, in de handen klappen.

(10) Sur. Alii, prae deliciis in sensibus omnibus expertis, obmutescunt et colliquescunt.

(11) Sur. quò ipsi pertigerint.

[p. 75]

1Dicwile dunet hem dat hi dese welheit nemmermeer ver- 2liesen en mach noch en sal; bi wilen wondert⁽¹⁾ hem dat 3alle menschen niet godlic en werden⁽²⁾. Bi wilen dunct 4hem dat hem God alleene al es, en̄ niemene alsoe vele alse 5hem⁽³⁾. Bi wilen wondert hem wat die weldicheid si, ofte 6wanen si comt, ofte wat hem ghesciet si. Dit is dat weldich- 7ste leven, nader lijfliker ghevoellicheit, dat enich mensche 8vercrighen mach op ertrike. Bi wilen wert die welheit soe 9groet, dat den mensce dunct dat sijn herte scoren sal. Van 10alle desen menichfuldighen gaven en̄ wonderliken werken, 11soe sal de mensche loven en̄ danken, eren en werdighen⁽⁴⁾, 12met oetmoedigher herten den Here, die al dit vermach, en̄ 13danken hem met ynnigher devocien dat hyt doen wilt⁽⁵⁾. En̄ 14altoes sal die mensce merken in sire herten, ende spreken 15met den monde en̄ met gherechter meyninghe: ‘Here, des 16en bin ic niet weerdich; maer uwer grondeloser goeden 17en̄ uwes onthouts behoevie wel⁽⁶⁾.’ In desen oetmoede 18mach hi wassen en̄ toenemen in hoghere doghede.

(1) Dat is, verwondert het hem.

(2) Sur. Interim etiam mirantur non omnes prorsùs spiritales ac divinos effici.

(3) Sur. aliâs Deum totum sibi vacare putant, nec ullis aliis perindè ac sibi.

(4) Sur. honoremque referet.

(5) Sur. quòd haec operari dignatur.

(6) Sur. Domine, non sum equidem dignus ut ista mihi praestes, sed tamen immensa bonitate et conservatione tua prorsus opus habemus.