Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit

Regelnummers proza verbergen

[p. 49]

Hoe men begheert te bekennene den bruidegom in sijnre naturen. C. XXVI.

1Die mensche die aldus leeft in deser volcomenheit alsoe 2hier bewijst es, en̄ al sijn leven en̄ alle sine werke opdra- 3ghende es ter eren Gods en̄ ten love Gods, en̄ Gode meint en̄ 4mint boven alle dinc: hi wert dicwile gheroert in sijnre be- 5gherten te siene, te wetene, te kennene wie dese brudegom 6Christus es, die om sinen wille mensche worden is en̄ in 7minnen ghearbeit heeft toter doot, en̄ sine sonden en̄ den 8viant ute hem verdreven heeft, en̄ hem selven en̄ sine gracie 9in hem ghegeven heeft, en̄ sine Sacramente hem ghelaten, 10en̄ sijn rike gheloevet en̄ hem selven te enen ewighen lone, 11lijflike noetorft, inwendighen troest en̄ soeticheit, en̄ ontel- 12like gaven na alre wijs dat menre behoeft.

13Alse de mensce dit ane siet, soe wert hi utermaten sere 14beweecht Christum sinen brudegom te siene en̄ te kennene 15wie hi is in hem selven. Al kent hine in sinen werken, dat en̄ 16dunct hem niet ghenoech. Dan sal hi doen alsoe die publicaen 17Zacheus dede, die Jhesum begheerde te siene wie hi ware. 18Hi sal vore lopen alle die scaren, dat is menichfuldicheit der 19creaturen, want die maken ons cleine en̄ cort, dat wi Gode 20niet ghesien en connen. En̄ hi sal clymmen op den boem des 21gheloefs, die wast van boven nederwaert, want sine wortele is 22inder Godheit. Dese boem heeft ·xij· telghere, dat sijn 23die ·xij· articulen. Die nederste spreken vander menscheit 24Gods, en̄ van dien poenten die te onser salicheit behoeren 25ane sielc en̄ ane lijf. Dat overste des boems sprect vander 26Godheit, van̄ drieheit der personen en̄ van eenheit der na- 27turen Gods. Op die eenheit sal hem die mensche houden in

[p. 50]

1dat hoechste dies boems, want daer moet Jhesus liden met 2allen sinen gaven⁽¹⁾.

3Hier comt Jhesus en̄ siet den mensche, ende sprect hem 4ane in lichte des gheloefs, dat hi, na sijnre godheit, onghe- 5meten is en̄ onbegripelijc, en̄ ontoeganclijc, en̄ afgrondich, en̄ 6onthoghende allen ghescapenen lichte en̄ allen ghemetenen 7begripe. Dit is dat hoechste kennisse Gods dat die mensche 8hebben mach in werkenden levene, dat hi dat bekint, in lichte 9des gheloefs, dat God onbegripelic es en̄ onbekenlijc es. In 10desen lichte sprect Christus toter begherten des menschen: 11‘Ganc neder haestelike, want mi behoirt heden te wonen 12in dinen huse’⁽²⁾. Dat nedergaen haestelike daer hem 13God toe roept, en is anders niet dan een nedergaen met be- 14gherten en̄ met minnen inden afgront der Godheit, dat ne 15gheen verstaen in ghescapenen lichte ghereiken en can. Maer 16daer verstannisse buten blijft, daer gheet begherte en̄ minne 17in. Daer die siele hare aldus neyghet met minnen en̄ met 18meyninghen in Gode boven al dat si versteet, hier met rastet 19si, en̄ woent in Gode en̄ God in hare. Daer die siele met be- 20gherten op clymt boven menichfoudicheit der creaturen, 21en̄ boven were der sinne, en̄ boven licht der naturen, 22daer ontmoetse Christum in lichte des gheloefs, en̄ si wert 23verclaert, en̄ si bekent dat God onbekenlijc ende onbegripelic 24is. Daer si hare met begherten tot dien onbegripeliken God 25neyghet, daer ontmoetse Christum ende wert vervult met 26sinen gaven. Daer si mint en̄ rastet boven alle gaven, en̄ bo- 27ven hair selven en̄ boven alle creaturen, daer woent si in 28Gode en̄ God in hare.

29Dit is hoe wi Christum ontmoeten selen in dat hoechste

(1) Sur. quandoquidem hac Christus transeat necesse est cum omnibus donis suis.

(2) Vglk. Luc. 19, 5.

[p. 51]

1van werkenden levene. Hebdi gherechticheit en̄ caritate en̄ 2oetmoedicheit gheleghet tenen fondamente, ende hebdi daer 3op ghesticht ene woninghe, dat sijn die doghede die hier be- 4wijst sijn; en̄ hebdi Christum ontmoet met ghelove, met 5meninghen en̄ met minnen, soe woendi in Gode en̄ God in 6u, en̄ ghi hebt beseten een werkende leven. En̄ dit is dat 7ierste daer wi af spreken wouden.