Werken. Deel 5. Vanden twaelf beghinen
(1863)–Jan van Ruusbroec– Auteursrechtvrij
Regelnummers proza verbergen
| |
[pagina 177]
| |
1verstont, en̄ te hemele voer; daer hi alle sine inghele ende 2alle sine heylighen mede ghecleet hevet ende die heylighe 3Kerke, en̄ sonderlinghe alle die hem navolghen en̄ sine 4rade leven. Dit cleet is oetmoedighe ghehoirsamheit en̄ 5vriwillighe ghelatenheid onder den liefsten wille Gods. Dit 6is die mantel die alle doghet chiert ende overdekt in dat 7behaghen Gods. Die met desen mantel is ghecleet, die 8hemel is hem open, die glorie Gods es hem bekent. Dien, 9inder heyligher Kerken, dat brulocht cleet ghebrect, hi 10es naect ende bloet: stervet hi soe, hande en̄ voeten sijn 11hem ghebonden in die ewighe doot. En̄ hier omme, ghewarich 12heylich leven sonder snevenGa naar voetnoot(1), dat is Gode ghehoirsam 13sijn, der heyligher Kerken, den prelaten en̄ allen 14menschen in rechter besceydenheit: dat is een ghemein cleet, 15dat si van nodeGa naar voetnoot(2) hebben moeten die behouden selen sijn. 16Het sijn vele menschen in ordinen en̄ in state van religien, 17die de rade Gods gheloeft hebben te levene, die noch 18rade noch ghebode en leven. Si hebben ghelovet armoede 19en̄ niet eyghens te hebbene, suverheit, en̄ ghehoirsamheit 20Gode en̄ haren oversten al toter doot. Dit was Christus inwendich 21abijt, daer hi mede ghecleet was; dit gheboet hi 22sinen discipulen, en̄ haren navolgheren die van sinen renten 23leven souden, die hy met sijnre ghebenedider doot ghecocht 24hadde. Die renten nemt men gherne; maer dat inwendich 25abijt is sere versmaet en̄ onder voet gheworpen, en̄ oec dat 26uutwendich habyt maect men nu in ghelijc der werelt, soemen 27alre naest mach, van verwen, van mingseleGa naar voetnoot(3) in alre | |
[pagina 178]
| |
1wijs der wereliken oghen te behaghene. Dat inwendich abijt 2der doghet is sere vergaen. 3Die duvel hevet die werelt verwonnen: si es hem onderdaen. 4Hi is ghewapent jeghen die clergie en̄ yeghen alle die 5van gheesteliken goede leven, met haren sonden. Hi hevet 6sine familie die hem dient, ghecleet met sinen helschen clede, 7dat is onghenadicheitGa naar voetnoot(1), onsuverheit en̄ onghehoirsamheit. 8Hier mede is verdreven die staet der gheestelicheit. Al hebben 9si oghen, si en sien niet; oren, si horen niet; voete, 10si en wandelen niet, hande, si en werken niet: al ghewarich 11leven is hem verdrietGa naar voetnoot(2): want si sijn te male uutwaert ghekeert 12tot erdschen dinghen, en̄ inwert luttel ofte niet. 13Inden beghinne der religien, waren die menschen vol 14caritaten, ynnich en̄ devoet, eendrechtich, oetmoedich, eens 15willen inden dienst ons Heren, ongheveinst meynende en̄ 16minnende God, onderlinghe ghetrouwe, ontfermhertich en̄ 17ghenadich, wijs en̄ vroet, en̄ wel gheseedt in doechden en̄ in 18allen goeden werken: nu is caritate sere vercuelt te Gode en̄ 19ten evenkersten. Doe was alle goet ghemeine, en̄ men gaf 20yeghewelken vanden ghemeynen goede dies hem noet was, 21en̄ si hadden alle ghenoech. Nu hevet yeghewelc sijn proper 22renten die hi vercrighen mach; in cloestere en̄ in vergaderinghen 23zijn rijcGa naar voetnoot(3) en̄ arme, als in die werelt. Die rike eten 24en̄ drinken dies hem ghelust; si sijn wel ghecleet; si gaderen 25scatGa naar voetnoot(4), en̄ si gheven den armen luttel ofte niet; al hebben 26die bi hem sitten hongher en̄ dorst, en̄ groet ghebrec, si en 27achtens niet. Selke prelate ontrecken haren convente vanden 28ghemeynen goede, daer si haer heerlicheit mede pleghen, | |
[pagina 179]
| |
1als oft haer eyghen ware en̄ van haren vorderen bleven. Dit 2en sijn niet ghewarighe herden, mer gripende wolve, die 3niemen en sparen, en̄ dat ghemeyne goet Gods qualijc verteren. 4Alle die den vleysce en̄ der werelt dienen ende Gods 5dienst versmaden, in wat state, in wat ordinen, wat abijt dat 6si dragen, si en moghen Gode niet behaghen. Digniteit, 7religie, priesterscap ofte ordine, is in hem selven heylich 8noch salich; want quade en̄ goede onfaent ghelijc: maer 9diet onfaen hebben, en̄ daer na niet en leven, die selen meer 10verdoemt sijn. Die behaghel abijt, cierheit en̄ ere der werelt 11begheren, die behoren ter hellen, ofte met rouwe ten groten 12Vagheviere. |
|