Logo DBNL
Werken. Deel 5. Vanden twaelf beghinen (1863)

Werken. Deel 5. Vanden twaelf beghinen

(1863)–Jan van Ruusbroec–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

De quarta Deum amandi ratione. C. XXVII.

5Hier na volcht dat vierde punt hoe wi Gode selen minnen 6nut al onser ghedachten. Nu verstaet ghelikerwijs dat onse 7redelike siele heeft drie crachten met ondersceide(1), daer 8wi mede oefenen ynnich leven en̄ alle doghede. En̄ alse wi 9die crachte uut minnen in enicheit ons gheestes, daer vinden 10wi in ons(2) ghestilde minne, en̄ ons met Gode gheenicht met 11minnen in minnen; want boven ons blote ghedachte en is 12anders niet dan die ewighe minne, die God selve is. En̄ hier 13omme moeten wi onse ghedachte ende onsen gheest uut 14minnen, selen wi ons met Gode in eenheit van minnen 15vinden; en̄ al ghevoelen wi ons boven ons selven eenheit 16met Gode in minnen, wi bliven ewelie een ander van Gode 17in onsen gheest en̄ in onser ghedachten. En̄ tusschen eenheit 18met Gode, en̄ anderheit die wi selven sijn, soe levet 19onse ewighe uut minnen(3), daer onse salicheit in gheleecht; 20want die gheest Gods eyscht onsen gheeste dat wi 21ons uut minnen in hem, en̄ onse gheest wilt hem selven 22laten en̄ één minne sijn met Gode; maer uut minnen, en̄ 23anderheit tusscen ons en̄ Gode, dat sijn ewighe werke; 24die en connen wi niet verdriven: en̄ hier omme moeten 25wy ewelic in ons selven ghescapen creaturen bliven. Wi

1selen ons uut minnen inden heylighen Gheest, die ons 2ewelic ghemint hevet; en̄ wi selen ons uut gheven in onsen 3hemelscen Vader, die ons in onsen beghinne ghescapen 4hevet; en̄ wi selen ons uut leven in die ewighe wijsheit 5Gods(1), daer wi, sonder beghinne, ewelic inne ghebeelt 6sijn. En̄ overmits dese drie punten, soe hebben wi een uutvlieten 7uut ons selven, en̄ invloyen in Gode, en̄ wedervloyen 8in ons selven: en̄ dese werke vernuwen altoes 9sonder onderlaet. En̄ altoes bliven wi een ander van Gode 10in onse ghescapenheit; want onse blote ghedachte is een 11ghescapen beclde Gods, en̄ in onsen inkere vinden wi 12altoes ondersceyt en̄ anderheit tusseen ons en̄ Gode, sonder 13allene daer wi ontgheest sijn in minnen: daer verliesen 14wi ondersceit tusscen onse minne ende Gods minne; daer 15en ghevoelen wi anders niet dan die minne Gods allene. Maer 16inden werken, daer wi ons uut minnen in Gode, daer verstaen 17wi en̄ ghevoelen anderheit en̄ ondersceit tusscen onse minne 18ende Gods minne. En̄ en ware des niet, soe verginghe alle 19were en̄ oefeninghe van minnen tusscen ons en̄ Gode, ende 20soe en waren wi noch heylich noch salich.

21Nu heeft ons God ghemaect te sinen beelde en̄ tot sinen 22ghelike; en̄ alse wi den sonden sterven, en̄ ons selfs vertien 23en̄ onser eyghenheit in dien wille Gods, dan sijn wi Gode 24ghelike, en̄ hebbelic te wassene en̄ te toenemene altoes in 25mere ghelijcheit, ende tusscen ons en̄ God en is gheen ander 26middel dan sine gracie en̄ onse goede werke: en̄ alsoe behaghet 27ons God en̄ wi behaghen hem weder; en̄ onderlinghe 28behaghen tusscen ons en̄ Gode, dat is ghewarighe oefeninghe 29van minnen, en̄ met hem werken wi alle onse doechden en̄ 30alle onse goede werken, en̄ sonder hem en vermoghen wi niet

1goedes; en̄ jeghen onsen wille en̄ sonder onse toedoen, soe 2en moghen wi Gode niet gheliken, noch hi en mach ons 3noch heylich noch salich maken. En̄ hier omme moghen wi 4gaerne ons Gode gheliken in dogheden en̄ in ongheveinsder 5caritaten(1): soe levet God in ons en̄ wi in hem; en̄ onse 6redelike siele, met allen haren crachten, die wert vervult 7met gracien en̄ met allen gheesteliken gaven. En̄ aldus bliven 8wi altoes rike van doechden, en̄ Gode ghelike in sijn ewighe 9behaghen, en̄, boven ghelijc, hem gheenicht in minnen sonder 10vertraghen.


Vorige Volgende