Werken. Deel 5. Vanden twaelf beghinen

Regelnummers proza verbergen

De altera Deum amandi ratione. C. XXV.

11Hier na volcht dat ander punt, dat is dat wi Gode selen 12minnen uut al onser sielen; want die Vader, metten Sone, 13hevet ons ghegeven den heylighen Gheest, dat is hare beyder 14minne; en̄ die heylighe Gheest gheeft ons hem selven en̄ alle 15sine gaven. Die heylighe Gheest, dat is die minne Gods, die 16eyscht ons minne en̄ anders niet; maer die uutvloyende 17gaven eyschen ons doechde van binnen, en̄ goede werken 18van buten naden liefsten wille Gods. En̄ aldus moeten wi 19ghehoirsam sijn sijnre ewigher minnen met ewigher weder 20minnene. En̄ wi moeten sinen vrien wille en̄ sinen vrien 21gaven vri willens ghehoirsam sijn van buten en̄ van binnen, 22in doechden ende in goeden werken, alsoe dat wi werken 23moghen vrilic al dat hi ghebiedt, ende gedoghen sonder 24weder wille al dat hi op ons ghestadet. Daer staen wy vaste, 25alse wi anders niet ghewillen en connen noch en moghen dan 26God wilt. Dan gheliken wi onsen lieven Here Jhesu Christo, 27die wrachte en̄ ghedoechde sijns Vaders wille tote in die 28bittere doot. En̄ daer omme is sijn siele en sijn name glorioes

[p. 69]

1boven allen creaturen, want hi leefde en̄ sterf⁽¹⁾ inden liefsten 2wille Gods: hi was der minnen ghenoech uut al sijnre 3sielen⁽²⁾.

4Nu is ons gheboden dat wi selen minnen uut al onser 5sielen. Hier omme selen wi onse levende siele verheffen 6boven onse sinlike leven, daer onse siele gheest is; daer 7selen wi ons selfs vertien en̄ alle dies dat ongheoirdent is. 8En̄ dan hebben wi onse siele in onse hande en̄ in onse macht; 9en̄ alsoe moghen wi inkeren en̄ eleven in minnen aen minne, 10en̄ uut al onser sielen vlieten met minnen in die ewighe 11minne, daer wi uut gheboren sijn. Daer selen wi mit minnen 12in minnen wonen, want God is die minne: die woent 13in minnen, hy woent in Gode en̄ God in hem, sprect Sinte 14Jan⁽³⁾. En̄ onse siele sal, sonder onderlaet, uutvlieten met 15minnen in die ewighe minne, en̄ altoes ghebreken en̄ vernuwen 16in weder minnen: en̄ dat is ewich leven. En̄ alsoe 17wert si mit Gode een levende minne, en̄ en weet gheen 18ondersceet in eenvoudicheit der minnen tusscen minnen en 19ghemint sijn. Want daer si woent in minnen, is si haers selves 20ledich en̄ al haerre werke; want si is minne in Gode boven haer 21selven en̄ boven al hare werke. Siet, aldus seldi Gode minnen 22uut al uwer sielen: en̄ dit is dat ander punt van minnen.

(1) F, G. starf. Sterf voor starf, namelyk het imperfectum met de vokael van het praesens, is zeer gebruikelyk.

(2) Sur. amorique ex tota anima sua fecit satis.

(3) Vglk. I Joann. 4, 16.