Werken. Deel 4. Dat rike der ghelieven. Vanden vier becoringhen. Vanden seven sloten. Van seven trappen

Regelnummers proza verbergen

[Die vierde Becoringhe]

8Hier na volcht die vierde becoringhe, die noch alder 9meest is tonsiene; want die daer in vallen, si verdolen soe 10verre van Gode en̄ van allen doechden, dat si cume emmermeer 11weder keren moghen. Ende dat sijn alle die ghene 12die, sonder oeſeninghe van doechden, met enen onghebeelden 13verstane haer weselic sijn in hem bevinden, en̄ besitten 14in bloter ledicheit haers gheests en̄ haerre naturen⁽¹⁾; want 15si⁽²⁾ vallen in ene ydele blynde ledicheit haers wesens, en̄ 16werden onachtsam alre goeder werken van buten ende van 17binnen: want si versmaden al inwendich were, dat is 18willen, weten, minnen, begheren, en̄ al werkelic toevoeghen 19te Gode⁽³⁾. Maer hadden si ye in alle haren leefdage⁽⁴⁾ ene 20ure Gode ghemint en̄ ghewarigher doecht gesmaect⁽⁵⁾, si en 21mochten te desen⁽⁶⁾ onghelove niet comen. Want inghele en̄ 22heylighen, en̄ Christus selve, die selen ewelic werken, minnen 23ende begheren, danken en̄ loven, willen ende weten; en̄

(1) Sur. qui sine virtutum exercitiis, per indepictum nudumque intellectum, essentialem animae suae existentiam intra se reperiunt, possidentque in nudo quodam ocio spiritûs ac naturae suae.

(2) Hier vertoont het Hs. K. eene leemte van twee bladzyden.

(3) Sur. cunctasque internas actiones, ut est verbi gratia, velle, nosse, diligere, desiderare, et omnem demùm actuosam ad Deum accommodationem, contemnunt abjiciuntque.

(4) F. in alle hare. G. in allen haren leefdaghen.

(5) M. Mer hedden si al oer leefdaghe een ure Gades ghesmaect ende ghemynt.

(6) F, M. tot desen.

[p. 280]

1sonder dese werke en mochten si niet salich sijn⁽¹⁾. En̄ God 2selve, en wrachte hi niet, hi en ware noch God, noch salich. 3Ende hier omme sijn dese ellendighe menschen zwaerlike 4bedroghen; want si ontslapen ende ontsinken hem selven in 5weseliker naturliker rasten⁽²⁾: ende alse si dese raste in 6hem bevinden, sonder minnen ende sonder oeſeninghen van 7doechden, soe willen sise besitten ende daer bi bliven. Ende 8hier ute comt grote onghelove, ende verkeerde valsche vriheit 9van gheeste⁽³⁾. Ende alle die hier toecomen, dat sijn eenvoldighe 10menschen, ofte jonghe menschen⁽⁴⁾, die ongheoefent 11sijn in doechden, ofte die ghene die onghestorven sijn 12haers selfs, al hebben si hem langhe gheoefent in groter 13penitencien, sonder rechte meininghe ende minne te Gode. 14Deser liede wise dat is een stille neder sitten des lichamen, 15sonder werc, met ledigher onghebeelder sinlicheit⁽⁵⁾ in 16ghekeert in hem selven⁽⁶⁾. Ende omme dat si sonder oefeninghe 17sijn, en̄ sonder minlic aencleven ane Gode, soe en 18doerliden si hem selven niet⁽⁷⁾, maer si rasten in haers 19selfs wesen: en̄ alsoe is haer wesen hare afgod, want hem 20dunct dat si hebben en̄ sijn één wesen⁽⁸⁾ met Gode⁽⁹⁾. En̄

(1) Sur. et sine his actionibus beati esse non possunt.

(2) Sur. qui in perversa naturae suae quiete obdormiunt ac demerguntur, eandemque colunt et sectantur quietem.

(3) Sur. Indè verò magna infidelitas, haeresis, et perversa falsaque spiritûs libertas oritur. Deze zinsnede ontbreekt in M.

(4) M. alleen, of enige menschen. Uit de vertaling van Surius kan hier de goede lezing niet opgemaekt worden; maer hy heeft toch niets dat aen jong beantwoordt.

(5) M. mit lediger ongebeelder swigentheit ende synlicheit.

(6) Sur. Istorum modus est, quieta corporis in aliquo loco sessio et collocatio, et omni operatione seposita, cum ociosa et ab imaginibus denudata sensualitate, intra seipsos se recipere.

(7) Sur. ideò non penetrant seipsos.

(8) M. dat si hebben een sijn ende wesen.

(9) Sur. Interim tamen unum esse cum Deo et unam essentiam cam illo sibi habere videntur.

[p. 281]

1dat is ommoghelijc; ende hier omme sijn si alre zwaerlijest 2bedroghen, alse ic dicwile geseecht hebbe.