Werken. Deel 3. Vanden XII dogheden. Een spieghel der ewigher salicheit. Vanden kerstenen ghelove

Regelnummers proza verbergen

Vanden wesene des levenden levens. C. XXIV.

13Hier na volghet dat derde punt, van den wesene des levenden 14levens⁽³⁾, daer wy met Gode een sijn boven alle oefeninghe 15van minnen, in een ewich ghebruken, dat is, boven 16werken en̄ ghedoghen, in een salich ledich sijn, boven 17eninghe⁽⁴⁾, met Gode in enicheit, daer niemen werken en 18mach dan God allene⁽⁵⁾. Want sijn werc, dat is hi selve en̄ 19sine nature; en̄ in sinen werken sijn wy ledich, ende overformt, 20ende een mit hem in sijnre minnen: maer niet een in

(3) Aldus H. alleen. A, G, I en L hebben vanden levenden wesene. D. van leven des wesens. M. vanden wesen des levens. Surius heeft vertaeld: Accedit hinc tertium, quod est vitalis essentia. Zie hiervoren, op het einde van C. XXI.

(4) D. kwalyk, boven enich dinc.

(5) Sur. hoc est, supra actionem et passionem supraque unionem beato quodam ocio perfruimur cum Deo in unitate, ubi nulli praeterquàm Deo agere licet.

[p. 230]

1sijnre naturen; want soe waren wi God, en̄ in ons selven te 2nieute, dat ommoghelic is. Maer wi sijn daer boven redene 3en̄ sonder redene in een claer weten⁽¹⁾. Daer en ghevoelen wi 4gheen ondersceit tusschen ons ende Gode, want wi sijn boven 5ons selven, ende boven alle ordene, ontgheest in sijnre minnen. 6Daer en is eyschen noch begheren, gheven noch 7nemen; maer een salich ledich wesen, croen en̄ weselic loen 8alre heylicheit en̄ alre doechden. 9En̄ dit begheerde onse lieve Here Jhesus Christus doen hi 10sprac: ‘Vader, ic wille alle die du my ghegeven hebs, dat 11si een sijn alse wi een sijn⁽²⁾.’ Niet in alre wijs, want hi 12is een met sinen Vader inder naturen, want hi is God: en̄ hi 13is oec een met ons in onser naturen, want hi is mensche, en̄ 14hi leeft in ons, ende wi in hem, overmits sine ghenade ende 15onse goede ghewerke, en̄ aldus is hy met ons verenicht en̄ wi 16in hem. En̄ in sijnre ghenaden en̄ met hem, minnen wi en̄ 17oeſenen onsen hemelscen Vader; en̄ in minnen en̄ in oeſeninghen 18sijn wi ewich met onsen hemelschen Vader, maer 19niet één⁽³⁾. Want die Vader mint ons, en̄ wi hem weder; en̄ 20tusscen minnen en̄ ghemint werden ghevoelen wi altoes 21ondersceyt ende anderheit: en̄ dat is die aert ewigher minnen⁽⁴⁾. 22Maer daer wi boven alle oefeninghe van minnen 23behelst en̄ bevaen sijn metten Vader en̄ metten Sone in enicheit 24des heylighen Gheests, daer sijn wi alle een, ghelikerwijs 25dat Christus God en̄ mensche met sinen Vader een is in 26hare beider grondeloser minnen. Ende inder selver minnen

(1) Sur. in clara et dilucida cognitione.

(2) Vglk. Joann. 17, 11 en 22.

(3) Sur. In amore quidem et exercitatione, cum codem coelesti Patre nostro uniti, sed non omnino unum, sumus.

(4) Sur. Inter amare autem et amari, semper discrimen quoddam diversitatemque sentimus: et hace aeterni amoris natura est.

[p. 231]

1sijn wi alle volbracht⁽¹⁾ in een ewich ghebruken, dat is in 2een salich ledich wesen, dat onbegripelic is allen creaturen.

(1) consummati sumus, zegt Surius.