Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel

Regelnummers proza verbergen

Vanben Odevare. C. CXXXVII.

6Die dertienste voghel heet Ibis, dat es de Odevare, ende 7wandelt bi den oevere der watere, ende edt serpents-eiere 8ende venijn, corren ende doede vessche: ende hier mede 9leven sine jonghe, ende hi es wit van plumen. Hier mede 10verstaen wi dat hen selke menschen⁽²⁾ ghelaten ochte si 11gheesteleec waren, ende cleeden hen met witten plumen, 12dat es met enen scine van onnoeselheiden; maer si wandelen 13op den oever der watere, dat es bi den wereleken volke, dat 14onghestadich es ende wandelbaer⁽³⁾, ende altoes treckende 15dat heme ghelijct in sonden⁽⁴⁾. Ende hier omme werden si 16ghespijst met serpents-eieren ende met venine, dat es met 17onreinen becoringhen des viants ende der werelt; ende dan 18eten si doede vessche ende corren, want si ghedinken met 19wille ende met begherten ouder ghenoechten die si ghehadt 20hebben⁽⁵⁾, ende ouder ghewoenten van sonden die si ghe- 21ploghen hebben. Ende hier mede spisen si hare jonghe, dat 22sijn hare inwendeghe senne, crachte ende ghevoelen.

(2) Sommige menschen.

(3) Sur. qui instabiles sunt atque mutabiles. Het verbum wandelen is het frequentatief van wenden.

(4) Sur. semperque suî in vitiis similes ad se trahunt.

(5) Sur. dum spontè et cum affectu ac desiderio pristinas suas recogitant delectationes et voluptates.