Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel

Regelnummers proza verbergen

Vander anderen offeranden. C. LXXXVI.

12Hier na brachte Aaron ende sine sonen enen weder, dat 13was ·j· jarech lam⁽¹⁾. Ende daer op leiden si hare hande, 14ende offerdent Gode vore die dore des tabernakels. Ende 15Moyses die doedde dien weder, ende storte dat bloet op dien 16outaer, ende al dat vleesch sneet hi in stucken. Ende alse 17die binnenste van dien weder ghedwaghen waren ende sine 18voete, soe leide hi die binnenste ende die voete op dat ghe- 19snedene vleesch, ende op dat hoet: ende altemale desen 20weder offerde hi in den viere op dien outaer. Ende dese 21offerande ons Heren die was die alre soetste roeke der sacri- 23ficien Goods⁽²⁾.

(1) agnum anniculum.

(2) Haec oblatio Domino facta, odor suavissimus victimae Domini. Cfr. Exod. 29, 15-18.

[p. 35]

1Dese figure seldi aldus verstaen: ghelikerwijs dat vore 2gheseget es, soe mote wi onsen lichame Gode offeren in 3penitencien, ende in wederstane alre ongheordender liefden: 4ende hier mede doeden wi dat calf, dat es onse beesteleke 5leven; ende alsoe wert onse nature sachtmoedech, ghedoech- 6sam ende onnoesel ghelije enen scape. Ende met deser 7onnoeselheit come wi vore die dore des tabernakels, dat 8es vore die jegewordecheit Goods, ende legghen onse hande 9op onse hoet, dat es, dat wi ons met vrien wille ende met 10vrien moede Gode offeren selen al te verberne in sijnre min- 11nen⁽¹⁾. Ende Christus, onse overste bisscob, die sal doeden 12onse offerande, ende storten dat bloei op den outaer Goods, 13dat es, dat wi in sire cracht, ende overmids sine hulpe, onse 14eighene bloet verwinnen selen ende onse nature alsoe doe- 15den, dat wi in allen sinen gaven ende in al onser ufeninghen 16anders niet soeken noch meinen en selen, dan al te verberne 17in sijnre minnen. Want soeke wi ons selven troest ende 18solaes⁽²⁾, soe leven wi noch der naturen. Ende hier omme 19moeste dat lam jarech sijn, want alsoe langhe als wi troest 20ende gherief soeken in iet dat God niet en es, soe sijn wi 21noch te jonc; ende alsoe langhe alse wi iet minnen dat wi 22omme Gode niet en minnen, soc en moghe wi ons te male 23niet offeren in den brande der minnen Goods. Dit lam 24moeste oec ·j· weder sijn die vrochbaer was ende sonder 25vlecke⁽³⁾; want alse wi sonder vlecke sijn van doetsonden, 26ende wi ons met vrien moede Gode offeren al te verberne 27in sijnre minnen, dat werc es manlec, ende vrochbaer wortele

(1) Sur. id est, libera cum voluntate animoque libero totos nos Deo offeremus illius in amore concremandos.

(2) Sur. Si enim nostrî captamus vel quaerimus consolationem.

(3) Sur. Debebat praetereá agnus iste, aries esse foecundus et absque macula.

[p. 36]

1onser minnen ende alre doechde; want het wert ghesaect 2uten beroerne Goods ende ute onser vriheit. Ende hier omme 3sele wi altoes ende ewelec verberren ende vernuwen, ende 4nemmermeer ledech sijn⁽¹⁾. Ende onse eenvuldeghe offe- 5rande⁽²⁾ die sal Christus sniden in vele stucken; want hi 6sal ons gheven ende leeren onderscheet in innegher ufe- 7ninghen in menegher wijs⁽³⁾. Ende alse die binnenste onser 8consciencien ghedwaghen sijn van allen ghebreken, ende 9die voete onser begherten van alre ongheordender lost, 10dan sal hi onse ghesuverde binnenste ende onse wel ghe- 11ordende begheerte te gadere voeghen op dat ghesnedene 12vleesch al onser inwendegher doghede, ende op dat hoet 13onser ghevrider willecheit⁴: ende altemale dese offerande 14sal hi met ons, ende wi met heme, offeren te verberne in 15den viere der minnen Goods.

16Siet, dese offerande ons Heren dit es die alre soetste roke 17der sacrificien Goods.

(1) Sur. Semper igitur ac perpetuò adolere et renovare nos debemus, nec unquám vacare ocio.

(2) Sur. simplex nostrum sacrificium.

(3) Sur. quandoquidem internorum multiformium exercitiorum discrimen ac distinctionem nobis praestabit, nosque instituet ac edocebit.

4 Sur. et (super) caput liberae voluntatis nostrae ponet.