Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel
(1858)–Jan van Ruusbroec– Auteursrechtvrij
Regelnummers proza verbergen
| |
Wat die sacrificie bedieden die Aaron ende sine sonen offerden, als mense priester wyede. Ende ierst vanden calve. C. LXXXII.21Aaron ende sine sonen, ende alle die ghene die priesteren 22worden in der ouder wet, alse mense consacreerde, soe 23moesten si Gode offeren ·j· calf vore hare sonden. Hier inne | |
[pagina 26]
| |
1werden wi gheleert dat alle die ghene, die nu priesteren 2werden in kerstenre wet, si sijn sculdech haren lichame 3Gode te offerne in een hart leven van penitencienGa naar voetnoot(1); want 4met den calve datmen nemen moet van den beesten die arbei- 5tenGa naar voetnoot(2), soe verstaen wi onse vleesch, daer wi altoes mede 6arbeiten selen, ende selent bringhen vore die dore des taberna- 7kels, dat es vore Gode ende vore onse redelecheit: ende daer 8op sele wi legghen onse hande, dat es dat wi met vrien wille 9begripen selen Christurnme na te volghene in penitencien, 10ende in abstinencien, in wederstane al dat den vleesche ghe- 11nuucht ende niet gheorloft en es. Dan sal Christus die overste 12besscop onse calf, dats onse vleesch, alsoe mortificeren, dadt 13onderhoerech sal moten sijn onsen gheeste. Want dat wi 14ghelost des lijfs verwinnen moghen, dat es in der cracht 15Goods: wi en hebbens van ons selven nietGa naar voetnoot(3). Ende hier 16omme moet alle onse sacrificie ghescien in die noert side ons 17outaers, ende vore de jeghewerdecheit Goods; want, sele wi 18verwinnen, soe mote wi Gode jegewerdech hebben in al onsen 19stride: ende in die noert side, dat es in onse slinke side, soe 20sal Christus doeden onse beesteleke leven, in die eere sijns 21Vaders. Ende dese doedinghe sal ons sijn alse j· scilt ende 22ene bescerminghe jeghen alle onse viande; want ute den nor- 23denen comen alle stride ende alle quaet, sprect die heileghe 24Screfture. 25Ende in dat bloet van onser offeranden sal Christus die 26overste besscop netten sinen vingherGa naar voetnoot4, ende daer mede | |
[pagina 27]
| |
1sal hi bestriken die ·iiij· hoerne ons outaers, ende dan sal 2onse outaer te male suver werden ende heilech. Met den 3vinghere ons Heren Jhesu Christi soe verstaen wi die cracht 4sijnre beruringhen, daer hi ons van binnen mede beweecht. 5Nu moet onse bloet, dat es onse naturleke leven dat in 6den bloede leecht, dat moet, onderdanech sijn den beroerne 7ons Heren, alsoe dat wi in sijnre cracht verwinnen moghen 8die ongheordendeghelost ons vleeschs ende ons bloets. Maer 9dit were es meer sine, dan onse: doch mote wi sinen be- 10roerne altoes onderdanech sijn, ende dan sal onse bloet, 11na wise der naturenGa naar voetnoot(1), vercoelen ende sterven, ende sal 12ons sijn als ·j· sacrament daer Christus sinen vingher inne 13netten sal, dat es daer hi sine cracht mede vereneghen sal; 14ende daer mede sal hi bestriken die ·iiij· hoerne ons outaers, 15datsijn onse ·iiij· sedeleke doghede, die ons van buten 16cieren: ende dan sal onse outaer, dat es enecheit onser her- 17ten, suver ende heilech werden. 18Ende al dat ander bloet dat sal Christus storten op dat 19fundament ons outaers. Dese ute stortinghe al ons bloets, 20dat es volcomene doedinghe ons beestelecs levens, ende daer 21mede wert onse innecheit ghestadecht ende gheheilecht: 22want innecheit es dat fondament ons outaers, ende sonder 23doedinghe onser beestelecheit, en moghe wi enecheit noch 24innecheit in ons venden noch besitten. 25Ghi hebt wel ghehoert dat onse Here gheboet den Joden 26dat si souden offeren ·j· calf, te verberne vore hare sonden; 27ende hi ghebied ons dat wi heme offeren onsen eighenen 28lichame, in abstinencien ende in penitencien vore onse 29souden. |
|