Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel

Regelnummers proza verbergen

Vander gaven der Goedertierenheit⁽¹⁾. C. XXIX.

5Met der vifter lampten die hier na volcht, soe mote wi 6ons udewert keren; want si stont in die andere side alre 7naest den seachte, sonder ene⁽²⁾, ende si bediet ons die 8gave der Goedertierenheit. Want geliker wijs dat God met 9heme selven altoes ingekeert es in enecheiden, alsoe es hi 10oec ute gekeert tote allen creaturen met sire genaden ende 11met sire goedertiernheit. Ende alse wi dese goedertiernheit 12in ons ontfaen ende wire gevulen⁽³⁾, soe moten wi hare 13gehoersam sijn. Want hi geeft ons die gave des raets omme 14inkeren, ende die gave der goedertiernheit omme uutkeren; 15ende iegewelker gaven moten wi gevolchsam sijn; want wi 16moten woenen tusscen die minne Goods ende ons even- 17kerstens, ende alsoe mogen wi ons minlec inkeren ende 18uutkeren, na dat ons die minne beweget. Ende overmids die 19gave Goods ende onse minlec uutkeren, soe wast in ons die 20vifte hoeftdoecht, dat es ontfarmhertecheit, die ons moru- 21hertech maect⁽⁴⁾ ende mededoegende in alre noet: ende 22si es die olie, die alle onse wonden genesen mach. Ende 23hier omme selen wise altoes dragen in onse vifte lampte,

(1) Sur. De dono Pictatis.

(2) una excepta.

(3) Sur. Cumque hanc intra nos suscipimus ac sentimus pietatem.

(4) Sur. quae nostra emollit corda. Kiliaen heeft morwe, mitis, mollis, tener. Thans zegt men murw, zoo veel als week.

[p. 169]

1dat es in onse vrie begerlecheit, ende omme die ere Goods 2sal ons alre noet ontfaermen⁽¹⁾: soe hebben wi dat lenement 3rechter meiningen in onser olien, ende dan selen wi in 4al onser noet⁽²⁾ minlec anesien die uutvloeiende meltheit 5Goods; ende daer inne sele wi ons minlec geven⁽³⁾, alsoe 6wert onse lenement onsteken ende berrende met der gaven 7sijnre goedertiernheit: ende dan sele wi altoes wassen ende 8vernuwen beide in gaven ende in dogeden. Want alse wi der 9goedertiernheit Goods in ons gevuelen, soe wert meltheit 10in ons geboren, die derde wise van allen dogeden; ende doer 11mede weven wi purper, die derde varuwe van onsen cortinen. 12Want overmids meltheit van gronde, en connen wi ons 13selven niet onthouden wi en moten altoes invlieten in enec- 14heiden, ende uutvlieten met ontfarmeeheiden. Ende dit 15exempel vinden wi eigenlec in Christo, want hi gaf hem 16selven, geheel ende altemale, sinen Vader in eenvuldeger 17enecheit; ende hier mede ginc hi ende volgede na den 18scarpen rade des geests in minnen⁽⁴⁾, ende hi gaf oec ons 19heme selven geheel ende altemale, levende ende stervende, 20ende in sinen Sacramente: ende aldus es hi meldelec 21uutgaende met sijnre genaden, ende met sire goedertieren- 22heit, ende hi wilt ewelec in ons bliven, eest dat wi met heme 23bliven met onser minnender cracht, ende woenen willen 24tusschen inkeer in enecheiden, ende uutkeer met goeder- 25tiernheiden, ende iegewelken gehoersam sijn⁽⁵⁾.

(1) Sur. Miserebimur autem omnium necessitudines et calamitates.

(2) Sur. in necessitudine nostra.

(3) Sur. eique nos amanter dedemus sive trademus.

(4) Sur. arduumque spiritûs consilium in amore sequebatur.

(5) Sur. et cuigue ex his morem gerere.