Werken. Deel 2. Vanden gheesteliken tabernakel
(1858)–Jan van Ruusbroec– Auteursrechtvrij
Regelnummers proza verbergen
| |
[pagina 162]
| |
Vander gaven der Verstendecheit. C. XXVI.1Die edelste gave van desen ·vj· dat es die gave der Ver- 2stendecheit, omme datsi ons leert te anesiene ende te 3merkene Gode in sine menechfoldege rijcheit ende goet- 4heitGa naar voetnoot(1). Dese gave dat es ·j· overnaturlec licht, dat onse 5verstaen in sijnre hoecheit verclaren wilt, eest dat wi ons 6van binnen verheffen willen, ende desen lichte gehoersam 7sijn. Want dit licht eischt onsen inwindegen minsce ·j· over- 8liden der sinne ende alre sinleker beeldenGa naar voetnoot(2), ende dat wi 9sterven der naturen ende leven in den geeste: ende alsoe 10wert gedeilt die inwindeghe minsce van den utewendegen. 11Want willen wi overliden sinleke beelde, ende sterven der 12naturen, soe vinden wi dit licht, ende soe ontfaen wi dese 13gave der claerheit in die hoecheit ons verstaensGa naar voetnoot(3). Want 14in den stervene, soe ontfaen wi die gave der verstendecheit, 15ende al ontfaende soe sterven wi der naturen; ende hier 16ute wast in ons ene sunderlinge doecht, die ute Gode ende 17ute ons geboren wert, dat es ene geesteleke opgaende gelost 18te Gode, die onsen inwindegen minsche altoes waken ende 19leven doet. Want dese levende gelostGa naar voetnoot(4) doet ons altoes 20Gode anesien ende merken met nuwen behagene in heme 21selven, ende in sine menechfoldege gavenGa naar voetnoot(5): ende in desen 22anesiene vernuut altoes dat sterven onser naturen; ende 23alsoe wast dat leven ons geestes in der genaden; ende hier | |
[pagina 163]
| |
1mede bliven wi bi den lichte. Ende onse levende opgaende 2gelost, dat es die olie onser inwindeger vrouden, die wi 3altoes Gode offeren selen in die eersame lampteGa naar voetnoot(1) onser 4vrier willecheit. Ende hier ínne selen wi doen dat lenement 5rechter meiningen, dat es, dat ons boven alle dinc God 6behagen sal; ende alsoe sal onsteken die olie onser opgaender 7gelost, ende sal berren ende lichten metter gaven der ver- 8stendecheit: ende daer mede sal onse inwindege minsche 9leven ende gesienGa naar voetnoot(2) beide hier ende in der ewecheit. Want 10dese gave leert ons claerlec, ende sonder arbeit, die rijc- 11heit Goods te anesiene, ende hoe God utevloeiende es met 12heme selven ende met allen sinen gaven; ende hoe wi heme 13van binnen antwerden selen met ons selven, ende met allen 14dien dogeden die wi geleisten mogen. MaerGa naar voetnoot(3) die gave der 15wijsheit verheft ons boven ons selven, ende doet ons eenvul- 16dechlec in starenGa naar voetnoot(4), versmelten, ende vernieutenGa naar voetnoot(5), ende 17sterven ons selfs in minnen, ende in enecheiden met Gode. 18Ende aldus es groet ondersceet tusscen die ierste gaveGa naar voetnoot(6) die 19ons in leid ende verenecht, ende die naeste gaveGa naar voetnoot(7) die ons 20toe leidet, ende onsen toeganc van binnen verclaert. |
|