Het sieraad der geestelijke bruiloft

[p. 55]

Hoofdstuk XXVI
Hoe men begeert den Bruidegom te kennen in zijne natuur

DE mensch, die aldus leeft in deze volkomenheid, zoo als hier is aangetoond, en al zijn leven en al zijne werken opdraagt ter eere Gods en tot Gods lof, en God zoekt en bemint boven alle dingen, wordt dikwijls bewogen in zijne begeerten te zien, te weten, te kennen wie deze Bruidegom, Christus is, die om zijnentwille mensch is geworden, en in liefde heeft gearbeid tot den dood, en de zonden en den vijand uit hem verdreven heeft, en zich zelven en zijne genade aan hem heeft gegeven, en zijne sacramenten heeft nagelaten, en zijn rijk beloofd en zich zelven tot eeuwig loon, de lichamelijke behoeften, den inwendigen troost en zoetigheid, en ontelbare gaven op alle wijzen naar dat men ze noodig heeft.

Wanneer de mensch dit aanschouwt, zoo wordt hij uitermate bewogen Christus, zijnen Bruidegom te zien, en te kennen, wie hij is in zich zelven. Al kent hij Hem in zijn werken, dat dunkt hem niet genoeg. Dan zal hij doen zooals de tollenaar Zacheus deed, die begeerde te zien hoe Jesus was. Hij zal vooruit loopen aan de scharen, dat is de menigvuldigheid der creaturen, want die maken ons klein en kort, zoodat wij God niet zien kunnen. En hij zal klimmen op den boom des geloofs, die wast van boven omlaag, want zijne wortels zijn in de Godheid. Deze boom heeft twaalf takken, dat zijn de twaalf artikelen. De laagste takken spreken van de menschheid Gods en van die punten, die tot onze zaligheid behooren naar ziel en

[p. 56]

naar lichaam. Het bovenste van den boom spreekt van de godheid, van de drievuldigheid der personen en van de eenheid der nature Gods. Op die eenheid zal zich de mensch houden op den hoogsten top van den boom, want daar moet Jesus voorbijgaan met alle zijne gaven.

Hier komt Jesus en ziet den mensch, en spreekt hem aan in het licht des geloofs zeggende, dat hij naar zijne godheid ongemeten is, en onbegrijpelijk, en ontoegankelijk, en diep als de afgrond, en te boven gaat alle geschapen licht, en alle gemeten begrip. Dit is de hoogste kennis Gods, welke de mensch kan hebben in het werkende leven, dat hij namelijk komt te weten in het licht des geloofs, dat God onbegrijpelijk is en onkennelijk. In dit licht spreekt Christus tot de verlangens der menschen: ‘Kom haastig naar beneden, want ik moet heden wonen in uw huis.’ Dat haastige komen naar beneden, dat God hem toeroept, is niets anders dan een neerdalen met begeerten en liefde in den afgrond der godheid, dat geen verstand in het geschapene licht kan bereiken. Maar waar het verstaan buiten blijft, daar gaan het verlangen en de liefde naar binnen. Waar de ziel aldus zich nijgt met liefde en zoeken naar God boven haar begrip, daar rust zij en woont zij in God, en God in haar. Waar de ziel met begeerte opklimt boven de veelvuldigheid der creaturen, en boven het werk der zinnen, en boven het licht der nature, daar ontmoet zij Christus in het licht des geloofs, en zij wordt verlicht, en zij erkent, dat God onkenbaar en onbegrijpelijk is. Waar zij met hare verlangens tot dien onbegrijpelijken God zich nijgt, daar ontmoet zij Christus, en wordt vervuld met zijn gaven. Waar zij bemint en rust boven alle gaven, en boven haar zelve, en boven alle creaturen, daar woont zij in God, en God in haar.

Dit is de wijze waarop wij Christus zullen ontmoeten in het hoogste van het werkende leven. Hebt gij

[p. 57]

gerechtigheid, en liefde en ootmoed gelegd tot grondslag en hebt gij daarop gesticht eene woning, dat zijn de deugden, die hier zijn genoemd; en hebt gij Christus ontmoet met geloof, met meening en liefde, zoo woont gij in God, en God in u, en gij hebt bezeten een werkend leven. En dat is het eerste, waarover wij wilden spreken.