Het sieraad der geestelijke bruiloft

[p. 39]

Hoofdstuk XIX
Van mildheid

UIT dit medelijden komt mildheid, want niemand kan op bovennatuurlijke wijze mild zijn met algemeene trouw en met gunst, dan hij die barmhartig is, ofschoon men aan zekere personen milddadig kan geven, ook zonder liefde en bovennatuurlijke mildheid.

Mildheid, dat is een mild uitvlieten des harten, dat bewogen is in liefde en ontferming. Wanneer de mensch met medelijden beschouwt het lijden en de pijn van Christus, ontspringt daaruit mildheid, welke hem doet geven aan Christus voor zijne pijn en voor zijn minne lof en dank, en eer en eerbied, en een blijde, ootmoedige onderworpenheid van ziel en van lichaam in tijd en in eeuwigheid. Wanneer de mensch zich zelf met medelijden en ontferming beschouwt, en het goed, dat God hem heeft gedaan, en zijn terug blijven, dan moet de mensch vluchten naar de mildheid Gods, naar zijne genade en trouw en zich Hem toevertrouwen, om met volkomen vrijen wil immer meer Hem te dienen. De milde mensch, die de dwalingen en dolingen en de ongerechtigheid der menschen merkt, begeert en bidt God met innig vertrouwen, dat Hij zijn goddelijke gaven late vloeien, en storten zijne mildheid over alle menschen, opdat zij Hem bekennen en zich keeren ter waarheid. De milde mensch beschouwt met medelijden den lichamelijken nood van alle menschen; hij dient, hij geeft, hij leent, hij troost iedereen naar zijn behoefte, en naar dat hij vermag, en met onderscheiding.

[p. 40]

Door deze mildheid oefent men uit de zeven werken van barmhartigheid: de rijken door hunne diensten en door hun goed, de armen door hunnen goeden wil en verlangen om het te doen, indien zij het hadden. Zoo is de deugd der mildheid volbracht.

Door de mildheid van grond uit worden alle deugden vermenigvuldigd, en al de krachten der ziele versierd; want de milde mensch is altijd blijde van geest, en onbezorgd van harte, en overvloedig in verlangen, en voor alle menschen bereid in deugdelijke werken; want hij die mild is en aardsche dingen niet bemint, hoe arm hij ook is, hij is Gode gelijkend, want geheel zijn innerlijk en zijn gevoelen, dat is uitvloeien en geven. En zoo heeft hij de vierde doodzonde, gierigheid en schraapzucht verdreven. Van deze spreekt Christus: ‘Zalig zijn de barmhartigen, want zij zullen barmhartigheid verwerven,’ op den dag wanneer zij de stem zullen hooren: ‘Komt gij, gebenedijden mijns Vaders, bezit het rijk, dat voor u bereid is door uwe barmhartigheid van het begin der wereld.’