Sonnetten

[p. 58]

[O pracht van water binnen bloemge zoomen]

O pracht van water binnen bloemge zoomen,
Blank-blauwe straat door 't koren-blonde land,
Met boomen en met burchten wijd omplant,
Geen schepen storen ooit uw klare droomen.

De visscher zoekt uw bed bij 't morgendoomen,
Een eenzaam zwemmer mint uw koelen rand.
Maar zelf baadt ge uw palet in de ijlen brand
Der zon, die goud laat door uw zilver stroomen.

O Maas, hoe voel 'k me uw milde pracht vertrouwd,
Stroom van mijn Limburg, vreugd van mijn gedachten,
Droom van mijn ziel, die slechts voor schoonheid leeft.

't Is me of mijn ziel zelf op uw adem zweeft,
En 't lied waarnaar vergeefs mijn woorden trachten,
Staat langs uw baan gestold in zonnegoud.