Sonnetten

[p. 55]

[Zingende heuvels stijgt voor mijn gelaat]

Zingende heuvels stijgt voor mijn gelaat:
Heft al uw toppen in den jongen dag!
't Licht breekt in stroomen uit den dageraad
En groet uw schoonheid met verreinden lach.

Rijst tot den morgen in verklaarden staat
En scheurt den purpren mist tot ijlend rag.
De dag blaakt van belofte en juichend slaat
Mijn lied de lucht, als een ontrolde vlag.

Gij zijt het land van mijn verblijde jeugd;
Gij zijt de vreugd van mijn gerijpten zomer.
De pracht die straks mijn laten herfst verheugt.

En als mijn hart, bij 't kloppen traag en loomer,
't Rythme vergeet der frissche levensvreugd,
Blijft gij de laatste liefde van uw droomer.