Sonnetten

[p. 52]

[Wij gaan vereend naar 't land van louter prachten]

Wij gaan vereend naar 't land van louter prachten
Waarnaar verlangen dag aan dag mij wenkt.
Wij gaan naar 't bloeiend land van mijn gedachten
Dat de verbeelding met nieuw leven drenkt.

De schoone werklijkheid die 't zielesmachten
Als onbereikbaar schoone droom gedenkt:
Het paradijs waarvoor mijn hart de schachten
Van schat en roem en rijker leven schenkt.

Wij zullen zalig hand in hand er waren
En dwalen buiten tijd en daagsche plicht,
Alleen op ongedroomde schoonheid staren

En 't zonlicht dragen op ons blij gezicht.
En ieder uur zal, of wij goden waren,
Voltonig zijn als een volmaakt gedicht.