Sonnetten

[p. 34]

[Uw beeld is aan den einder van mijn droom]

Uw beeld is aan den einder van mijn droom
In klaarte van verreinden staat gerezen.
Ik die mijn droefheid liet den vrijen toom,
Heb eindlijk al mijn leed om u geprezen.

Luid klotst wel tusschen ons der dagen stroom
En leemte werd wat volheid was voor dezen;
Maar dieper staar 'k, en met verborgen schroom,
Op 't nooit bevroede wonder van uw wezen.

Zoolang 'k u in mijn armen hield gevangen,
Duchtte ik den nijd'gen tijd om uw bezit.
Gij gingt, De tranen stroomden langs mijn wangen.

Maar hoe 't ook keere, - zeker weet ik dit:
Dat nacht en dag vol van uw schoonheid hangen
En 'k in mijn versmuziek uw ziel aanbid.