Sonnetten

[p. 30]

[Zoo gij gelukkig zijn kunt zonder mij]

Zoo gij gelukkig zijn kunt zonder mij,
Volg dan uw weg de blauwe bergen over,
Waar 't dagen klaart en onder 't blonde loover
De zon het wonder spint van 't nieuw getij.

Geen schaduw van vervroegden avond roove er
De lichte glorie van uw levensmei,
En dat uw hart er zóó gelukkig zij
Dat 't wezen schooner schijn' dan elke toover.

Wat zal ik klagen dat ik heel alleen
De wijde wereld met mijn staf doorschrijd
En denk aan wat eens was en weer verdween,

Of 't plots herkend geluk ook langs mij glijdt
En 'k zwijgend om verwelkte bloemen ween:
Zoo gij alleen maar heel gelukkig zijt.