Eerste verzen

[p. 265]

V.

Ik zag de trouw gelijk een bloem verflensen;
Met heilge woorden ben ik laag belogen;
Mijn liefste vriend zelfs heeft mij wreed bedrogen;
Ik heb noch droomen meer noch stille wenschen.

'k Geloof geen lach of traan meer in uw oogen;
Ik wil noch eed noch liefdewoord van menschen.
Gaat henen, dat ik, zwakke, u niet verwensche! -
Lief, - goed dat gij van hier zijt opgevlogen.

Uw ziel was voor deze aard te rein, te groot:
Zie, hier wordt één na één elk licht gedoofd
En pijn en weedom is ons levensbrood.

Ach, alles valt! - Toch neig 'k niet moede 't hoofd:
Stroomop zal 'k streven, sterk in nacht en dood,
Aldoor naar 't licht, waar u mijn geest gelooft.