Eerste verzen

[p. 255]

IX.

Waar wolken dichtgetrest den grauwen top
Omfladd'ren van 't gebergte als blanke manen,
Dat de eeuwenouden trotschen rotsenkop
Men een versteenden reuzenvorst zou wanen; -

Daar, boven bliksemvonk en regendrop,
Waar hemelklaarte aldoor de lichte banen
Ontplooit, en staande houdt haar blauwe vanen,
Voerde ons in vlugge vaart het voertuig op.

En mee steeg beider ziel ter hemelvaart.
Op aarde laag bleef donkre zorg en smart,
En boven 't zwerk bloeide onzer liefde gaard.

Maar 't Lief voor hooger heil verkoren werd, -
En ik ontkroond teruggestort op aard,
Waar 'k weenend weervond mijn vergeten smart.