Eerste verzen

[p. 252]

VI.

O goedgenaadge dagenkrans die daar
In Zuiderpracht ten feest ons wachtend stond,
De hymne stierf niet op uw blijden mond,
Geen bloem verwelkte in 't zonnig-gouden haar.

Wij gingen gloriëerend door uw schaar,
Die met gejuich en geur van bloemen blond
En blank, het blauw vervulde stonde aan stond...
O dagen, treedt nu weenend bij de baar,

Waar 't schoone Lief ligt roerloos neergestrekt:
Neemt al de blanke, bleeke bloemen, die
Nu mede zwijgend sterven gaan, en dekt

Haar; zingt vaarwel met zachte melodie,
Wier rhythmenval den stillen slaap niet wekt
En gaat dan, dat 'k u nooit, - ach, nooit meer zie!...