Eerste verzen

[p. 241]

III.

Een lied van manelicht en maanmuziek

ls met den maannacht in mijn ziel gerezen:
Met zachten lach heeft mij de maan gewezen

Op u, mijn Lief.... Met zachter glimlach zie 'k

U zwijgend stijgen tusschen 't stille stralen

Van 't zilvren hemellicht, wiens teederheid

Zich als een wijkrans om uw hoofdje vlijt;

En lichtend laat ge uw blikken op mij dalen.

En heel de nacht is van uw heerlijkheid

Vervuld, en valt van stille weelde aan 't weenen -
Ik voel uw ziel zich met mijn ziel vereenen

In 'n kus van glorie die mijn voorhoofd wijdt.