Eerste verzen

[p. 221]

Boek II. Meditatie.

[p. 223]

I.

Woud-varens staan met zwaargebogen bladen
Roerloos als treurgroen bij dof kreupelhout
In 't heuvelbosch, waar, tusschen 't eeuwenoud
Gebouw der donkre stammen, schaduw-waden

En stilte slapend hangen - 'n tooverwoud.
Geel-rijpe velden ginds en blanke paden
Zie 'k door 't struweel glanzend in zonlicht baden
Op verdre hoogte, een land van louter goud.

O goud'ne, met uw zonnig-warmen lach
Die naar de lichte heuvlen heengesneld
Zijt, wijl deze aarde in zoo zwart duister lag;

Wier schoon mij heel nu de natuur vermeldt; -
Zoo is me uw heugnis op den smartendag
Nu, Lief, - als zonneschijn op een ver veld.