Eerste verzen

[p. 218]

XII.

Grauwe avondwolken hangen laag rondom,
Bruin-wollen duisternis ligt over 't land
Getrest, waartusschen - een vaal-bleeke band -
De weg kruipt, even scheemrend, smal en krom.

Wat olmen staan er roerloos hoog en stom;
Ver donkert somber aan den kimmenrand
Een boschje tegen grijzen hemelwand
Waar 't wolkenheir aldoor langs hooger klom.

Verlatenheid snikt in den loomen nacht
En weemoed waakt op 't droomelooze veld,
Er is geen enkel zacht geluid meer wakker. -

Een moede man keert zwijgend van zijn akker. -
De scheper komt, den tragen stap versneld:
Hij heeft vergeefs op de avondster gewacht.