Eerste verzen

[p. 216]

X.

De moede wolkenlegers liggen dicht
- Veel donkre, moede en moedelooze drommen -
Ten slaap neer in de diepgedolven kommen
Der vale luchtvallei in 't avondlicht,

Waar éen na éen de vuren rood verglommen
In tal van tenten, troostloos opgericht;
En heel de hemelbreedte stilaan zwicht
ln duister, dat rondom is opgeklommen.

Een donkre schrik vervult den angst'gen nacht
Op 't ijzend aardgelaat ligt de avonddoom
Koudklam als zweet. Onhoorbaar fluistren zacht

De daggeruchten in verwarden droom,
Wijl ver alleen een hond jankt - doodenklacht -
En moede een looden klok luidt, log en loom...