Eerste verzen

[p. 215]

IX.

Gelijk een vreemde, die een verre stad
Bezoekt; - hem zal aan 't spoor zijn vriend gemoeten.
...Breed plein vol menschen-drukte... 't trekt in stoeten
Al af en aan... maar hij? niet hier? - niet? - Had

Hij niet gezegd: zóó laat hier?... Hoor, snel voeten
Achter hem... neen! weer vreemden... zwijgend vat
Hij post bij de' ingang, - wandelt, - wacht weer wat; -
Gaat al, en komt weer, - kijkt en vorscht... zie: groeten

Van hoedgezwaai, daar... vreemden weer! - en dol
Nu schiet hij 't plein langs, loopt straat in, straat uit
Al nieuwe pracht voorbij, die rijst rondom, -

En komt aan 't spoor terug, - en werpt zich stom
In 't week fluweel... Dof bonkt de trein; en fluit...
Kalmte wil hij en rust.... maar 't hart is vol.