Eerste verzen

[p. 208]

II.

Vaarwel der Doode niet:... vaarwel het leven!
Niet langer 't zonlicht zien, niet langer zijn!
Als mij haar liefde en schooner oogen schijn
Begeeft - heeft me alle leven mee begeven.

Dat licht en leven, alles vall', verdwijn'...
Wat is mij zonder haar dan toch gebleven?
Daar leven me in haar liefde was gegeven; -
Legt mijn dood leven mede in de eene schrijn...

O Dood, die wordt van allen nù veracht,
Laat u door één toch zeegnen, die u smeekt
Om de' ingang in uw grondeloozen nacht! -

Gij, weenende' om haar groeve, waartoe gij
Werpt aarde op háár, de sluimerende?... mij breekt
Het hart: - werpt aarde op mij, - ik stierf - op mij....