Eerste verzen

[p. 188]

XIV.

Klokkenzangen slaan de zwingen

Blijde door de blauwe lucht:

Schijnt de hemel niet te zingen,

Ruischend van hun wiekgerucht?

Schoon als heilbelofte blinken

Zal de hemel, stralend-breed,

Wen die klokken eenmaal klinken,

Als 'k met u ten tempel treed.

Lief, als blanke duiven wiegen

Zich die zangen in mijn droom...

Zullen ze eenmaal om mij vliegen

Vaalgewiekt, van tranen loom?

Zullen zij met klageklanken

Me eenmaal roepen tot uw baar?

Dat ze ook dan mijn beden wenken:

Blijde, blanke maagdenschaar.

[p. 189]

 

Juichend treden mijn gebeden

 

Dan uw zaalge ziel te moet,

 

Dragen U naar 't eeuwig Eden,

 

Rozeomwolkt in gloriegloed.

 

 

 

Mee zal heel de hemel zingen

 

Ruischend van uw wiekgerucht,

 

Klokken, slaat de blijde zwingen

 

Juichend door de gouden lucht.