Eerste verzen

[p. 174]

II.

Ik zoek een nieuw, een nooit gesproken woord,
Om al mijn lieve voelen uit te zeggen;
Ik zoek een zang, een hymne nooit gehoord,
Een gouden, waar 'k mijn ziel in nederlegge.

't Is Mei; de wereld een wit sneeuwen gaard
Van weelde; lust en lach op aller monden;
Des hemels rijke heerlijkheid op aard:
't Verloren paradijs ons weergevonden.

Ik weet niet, wat ik doen of denken moet
Mijn geest is al verrukking en extase....
Wanneer die weelde mij niet sterven doet, -
Zij doet verdwazen!