Eerste verzen

[p. 166]

XX.

Weest, verzen, schoon als prinsen en satrapen,
In purper fulp gedost en sneeuwen zij,
't Paarlengewaad van zoete specerij
Welriekend, goud omspangd de blonde slapen;

Als fijn-gelede, lenige edelknapen,
Van pluimen 't hoofd omwapperd, rij aan rij,
In blauw en rose, luiten aan hun zij,
Waar handenvol zij goud-muziek uit rapen;

Weest, verzen, schoon als vorstlijke edelvrouwen,
Het goudbrocaat bedauwd met diamant; -
En gaat mijn Lief in staatgen stoet vooruit...

Dan zullen aller oogen open schouwen;
En vraagt men, wie de schoone is, in welk land
Vorstin? - dan zegt: Zij is des dichters Bruid!