Eerste verzen

[p. 159]

XIII.

Lief, zeg niet dat dit vuurwerk is van woorden
Die, bontgevederd, spatten met een knal
In 't blauw, en zinken dan in zachten val;
En 't is weer stil, of geen hun juichkreet hoorde,

En avond, of niet even nog de hal
Des hemels duizend pijlen lichts doorboorden
En de avondwanden van hun schittring gloorden; -
Lief, heet ze vuurwerk niet met leegen schal!

De sterren mijner liefde - nu zoo klaar
Is om u de avond heen, zoo licht en lauw,
Ziet ge even, flauw hun verren glimlach; maar

Weet niet wat vast en hel in 't diepste blauw
Te stralen staat, u trouwe wachtrenschaar:
In 't diepe donker blinkt hun blanke trouw! -