Eerste verzen

[p. 158]

XII.

O Lief in 't sleepgewaad, met hermelijn
- Het zacht sneeuwwitte zwartgevlekt - omrand,
Lijkt gij wel uit een heel ver tooverland
Van feelijke princessen thuis te zijn.

Het donswit overstuift met diamant
En fonkeltintling gouden zonneschijn
En weeft goud-wijle om 't hoofd u, wazigfijn...
Laat mij, Vorstin, ten kus toe van uw hand.

Ook zal u de allerschoonste diadeem
Ontbreken niet, aanvaardt ge, u neigend, uit
Mijn hand dees kroon van liedren fijn gesmeed.

Laat me als heraut u zijn of schildknaap; neem
Me als knecht, als slaaf, Vorstin, of oorlogsbuit;
Laat slechts den grond mij kussen waar gij treedt.