Eerste verzen

[p. 156]

X.

Uw kleine fijne handje, dat gij mij
Zoo heel vertrouwelijk hebt toegestoken,
En 't kleine reine hartje, dat vol blij
Geloof zich gansch aan mij heeft uitgesproken,

Wou 'k wel met meer dan zoete specerij
Van lieve woorden vullen - vluchtige roken
En broze paarlen, ijdle vleierij
Als rozen die verflensen, pas ontloken -.

Ach, wist ik toch wat u gelukkig maakte!
Of kon 'k u maar een tooverspreuk toefluisteren,
Of - wáar ook - wat geluk voor u gaan stelen!

En 't woord niet vindend waar uw ziel naar haakte,
Stond 'k vol ontroering stil naar u te luisteren,
Stil met uw kleine fijne hand te spelen.